«همه ما قرآن را شریف می‌دانیم (که) از معدن وحی الهی برای تکمیل بشر و تخلیص انسان از محبس ظلمانی طبیعت نازل شده است، و وعد (و) وعید آن، همه حق صراح و حقیقت ثابته است. با این وصف این کتاب بزرگ الهی در دل سخت ما به اندازه یک کتاب قصه تاثیر ندارد، نه دلبستگی به وعده‌های آن داریم تا دل را از این دنیای دنی و نشئه فانیه برگیریم و به آن نشئه باقیه ببندیم و نه خوفی از وعید آن در قلب ما حاصل آید، تا از معاصی الهیه و مخالفت با ولی‌نعمت احتراز کنیم. این نیست جز آنکه حقیقت و حقیت قرآن به قلب ما نرسیده و دل ما به آن نگرویده».(1)

____________

1- شرح حدیث جنود عقل و جهل، امام خمینی(ره)‌، ص53