نحوه وضو گرفتن امام

به یاد دارم که حضرت امام در نجف اشرف نماز مغرب و عشا را به جماعت در مدرسه مرحوم آیت‌ الله (سید حسین) بروجردی برگزار می‌‌کردند. (آیت‌الله حاج آقا حسین طباطبایی معروف به بروجردی در 1292 ق در بروجرد به دنیا آمد. ایشان زعیم حوزه علمیه قم (بعد از آیت ‌الله حائری یزدی) و بانی مسجد اعظم قم و بزرگ‌ترین مرجع تقلید شیعیان بعد از شهریور 1320 و ایام سلطنت محمدرضا شاه بود. او پس از فراگیری مقدمات در بروجرد به اصفهان رفت و در آنجا به یادگیری فقه و فلسفه مشغول شد. 

در نجف مدت هشت سال از محضر آخوند خراسانی استفاده کرد و پس از این دوران به ایران بازگشت و در بروجرد به تدوین علوم عقلی و نقلی پرداخت. در 1323 شمسی از سوی امام و علمای دیگر به قم دعوت شد و تا آخر عمر در حوزه علمیه قم اقامت گزید. ایشان پس از عمری تلاش در راه ترویج مکتب اهل بیت‌(ع) در 10 فروردین 1340 دارفانی را وداع گفت.) 

نماز ظهر و عصر را نیز در مدرسه مرحوم آیت‌ الله بروجردی می‌‌رفتیم. آن مدرسه دو حیاط داشت؛ یک حیاط کوچک که ابتدا وارد آن می‌‌شدند و بعد از آن حیاط بزرگ بود که حجره‌‌ها در آنجا بود و نماز هم آنجا اقامه می‌‌شد. ما در حیاط اولی ایستاده بودیم و با رفقا مشغول صحبت بودیم. در گوشه این حیاط یک‌ تانکر آب بود که در واقع مخزن آب بود، شاید دو- سه هزار لیتر آب می‌‌گرفت. در پایین ‌تانکر یک شیر تعبیه شده بود که به وسیله آن شیر از آب‌ تانکر استفاده می‌‌شد. 

این‌تانکر مخصوص ایامی بود که اگر احیاناً آب قطع شد طلبه‌‌ها از آن استفاده کنند. همیشه تقریباً با شروع اذان امام وارد مدرسه می‌‌شدند. آن روز ناگهان دیدم امام وارد شدند. حالا نمی‌دانم از منزل تشریف می‌‌آوردند یا جای دیگر، اطلاع ندارم. ایشان به همین حیاط اول که رسیدند عبا را از پشت جمع کردند و روی همان تانکر آب گذاشتند و آستین ‌ها را بالا زدند و قبا را جمع کردند و پای شیر آب نشستند تا وضو بگیرند. 

این موضوع برای ما تازگی داشت و خب، هیچ وقت وضو گرفتن امام را ندیده بودیم. دیدم با یک دست شیر آب را باز کردند و دست دیگرشان را به حالت مشت باز در آورده زیر شیر آب قرار دادند. 

دستشان که پر از آب شد شیر را بستند و آب را به صورتشان ریختند. باز یک مشت دیگر آب روی صورت ریختند و شیر را بستند. ایشان ظرف شاید یک دقیقه یا کمتر یک وضوی خیلی قشنگی گرفتند. من روی مصرف آب ایشان دقت داشتم و شاید بتوان ادعا کرد که بیش از یک و نیم یا دو استکان آب مصرف نکردند. 

از دست مبارک ایشان آبی روی زمین نمی‌‌ریخت. دستشان که پر می‌‌شد آب را سریع می‌‌بستند.  وضوی ایشان برای من، هم از نظر زمان و هم از نظر مصرف آب جای تعجب داشت. من در بسیاری از مناسبت‌ها در سخنرانی‌هایم این نکته را از نظر مراعات نعمت‌های پروردگار و از جهت عدم اسراف برای مردم تعریف کرده‌ام و گفته‌ام که انسان چگونه باید از نعمت‌های الهی استفاده صحیح کند.

* خاطرات آیت‌‌الله محمود قوچانی؛ ج1، ص 141 

به نقل از پرتال امام خمینی