از تأکید چند باره وزیر تا تغییر اساسنامه برخی فدراسیونها
موانع بزرگ پیشروی تصمیم مهم وزارت ورزش هر فدراسیون صاحب اساسنامه مستقل میشود؟!
در مجموع ایده و نظر وزارت ورزش برای مستقل کردن اساسنامه فدراسیونها درست است اما به نظر میرسد قانون فوق و مسیرهای طولانی عمل به آنها، در عمل فاز اجرائی ایده را پرچالش میکند مگر اینکه قانون فعلی تغییر کند و فدراسیونها از فهرست قانون نهادهای عمومی غیردولتی خارج شوند.
سرویس ورزشی-
اساسنامه فدراسیونها و «مستقل شدن» آنها برای هر فدراسیون موضوع جدیدی است که وزیر ورزش اخیرا به آن ورود کرده و در جلسات متعدد به آن اشاره داشته است. هاشمی اولین بار این موضوع را در نشست هماندیشی مسئولان ورزش بانوان استانهای سراسر کشور مطرح کرد. هاشمی در این نشست گفت: اعتقاد داریم دوران اینکه فدراسیونها دارای اساسنامه واحد باشند گذشته است. باید از ظرفیت حقوقی داخل کشور با کمک فدراسیونها بتوانیم هر فدراسیون اساسنامه تخصصی خود را داشته باشد. دنبال این هستیم راهکار قانونی را به لحاظ قانونی پیدا کنیم و مصمم هستیم این اتفاق بیفتد تا دغدغه و نگرانی در بخش بینالملل طبق منشور المپیک وجود دارد برطرف شود. از طرفی قوانین کشورمان هم مدنظر قرار بگیرد و هر فدراسیون دارای اساسنامه مستقل شود.
وزیر ورزش بعد از جلسه هیئت اجرائی کمیته ملی المپیک هم که 8 اسفند برگزار شد به خبرنگاران گفت: ما به دنبال این هستیم که هر فدراسیون اساسنامه مستقل خودش را داشته باشد و با توجه به دغدغههایی بینالمللی و همچنین داخلی و مشکلاتی که بعضا سر راه فدراسیونها قرار میگیرد اساسنامهها را تدوین کنیم. براساس قوانین داخلی کشور این اساسنامهها بررسی میشود و در نهایت با همکاری کمیته ملی المپیک و فدراسیونها و در حمایت دولت این اساسنامهها را به تصویب برسانیم.
وزیر ورزش و جوانان ادامه داد: هدف از تشکیل این جلسات این است که خیلی از نگرانیها و دغدغههایی که در گذشته برای ورزش کشورمان چالشساز شده بود و مقام معظم رهبری نیز به این موارد بارها اشاره کرده بودند از جمله بحث اساسنامه فدراسیونها مرتفع شود. انشاءالله در سایه همدلیها میتوانیم امیدوار باشیم که ورزش کشور آرامش دارد و در این آرامش است که میتوانیم برنامههای خود را عملی کنیم.
تایید اساسنامه فدراسیونهای والیبال و کشتی
اخیرا برخی فدراسیونها مانند ژیمناستیک، والیبال و کشتی اقدام به تدوین اساسنامههایی ویژه خود و با تاییدیه فدراسیون جهانی مربوطهشان کردهاند اما آنچه مسلم است فدراسیونهای ورزشی در ایران از ابتدا با یک اساسنامه واحد اداره شدهاند که تاییدیه داخلی داشته است در حالیکه درست و حرفهای این است که هر فدراسیون، اساسنامه خاصِ خودش را داشته باشد. بنابراین ایده وزیر ورزش مبنی بر تدوین اساسنامه مستقل برای هر فدراسیون به ویژه از نظر اصول بینالمللی درست و حرفهای است اما برخی قوانین داخلی برای این پیشنهادِ قانونی، دست و پاگیر هستند طوریکه میتواند در عمل اجرای آن را غیرممکن کنند.
دیروز خبرگزاری مهر در گزارشی به مشکلات وزارت ورزش برای تدوین اساسنامه مستقل برای هر یک از فدراسیونها اشاره کرد. در بخشی از این گزارش آمده است: «فدراسیونهای ورزشی نهادهای عمومی غیردولتی به شمار میروند و طبق قانونی اساسنامه آنها باید مصوبه هیئت وزیران و شورای نگهبان را داشته باشد. سال ۱۳۷۳ قانون نهادهای عمومی غیردولتی به تصویب رسید و سال ۷۶ هم طبق مکمل و متممی که به این قانون اضافه شد، فدراسیونها هم وارد قانون شده و از آن سال نهاد عمومی غیردولتی به حساب میآیند.
بر این اساس اساسنامه تدوین شده برای فدراسیونها باید مصوبه هیئت وزیران را داشته باشد. علاوهبر این
بر اساس اصل ۸۵ قانون اساسی، این اساسنامه بعد از تصویب در دولت و پیش از ابلاغ باید تاییدیه شورای نگهبان را هم بگیرد. اساسنامه جدید که در حال حاضر ملاک فدراسیونها برای انتخابات و فعالیت به حساب میآید، با طی کردن این پروسه یعنی تایید و تصویب توسط هیئت وزیران و شورای نگهبان، به مرحله اجرا رسید.
این اساسنامه سال ۹۷ پس از تدوین به دولت ارائه شد، یک سال بعد از آن توسط هیئت وزیران به تصویب رسید اما تیر سال ۱۴۰۰ تاییدیه شورای نگهبان را گرفت و اینگونه با یک کش و قوس ۳.۵ ساله ابلاغ شد.»
زمانبر بودن اصلاح اساسنامهها
حال باید این را در نظر داشت که ورزش ایران متشکل از ۵۵ فدراسیون است. بنابراین چقدر زمان لازم است تا اول هر فدراسیون اساسنامه خود را بر اساس قوانین مورد تایید جهانی تدوین کند سپس برای هر یک از آنها همین مسیر- تصویب در دولت و هیئت وزیران- طی شود تا به اساسنامه مستقل برسند؟
البته میتوان این را در نظر داشت که با نفوذ وزیر ورزش در دولت به عنوان یکی از معاونان رئیسجمهور، پروسه تصویب اساسنامه هر فدراسیون در دولت خیلی زود و بدون معطلی به نتیجه برسد اما بعد از آن حتما ادامه کار در مسیر شورای نگهبان به بن بست زمانی میخورد چراکه این شورا و اصول آن از دست دولت هم خارج است. در واقع همین که فدراسیونها «نهاد عمومی غیردولتی» هستند و اساسنامه آنها باید مصوبه دولت و شورای نگهبان را داشته باشد، سد راه پیشنهاد و ایده کیومرث هاشمی است چرا که جایگاه فدراسیونها و مسیر تصویب اساسنامهشان، یک «قانون» است و قانون هم مقدم بر هر مسئلهای است.
در مجموع ایده و نظر وزارت ورزش برای مستقل کردن اساسنامه فدراسیونها درست است اما به نظر میرسد قانون فوق و مسیرهای طولانی عمل به آنها، در عمل فاز اجرائی ایده را پرچالش میکند مگر اینکه قانون فعلی تغییر کند و فدراسیونها از فهرست قانون نهادهای عمومی غیردولتی خارج شوند. در این صورت اساسنامه آنها نیازی به تدوین توسط دولت و شورای نگهبان ندارد.