خبرآنلاین در یادداشتی به بهانه تعطیلی شبکه منوتو که موجب افسردگی و سرخوردگی بیشتر در میان اپوزیسیون شده نوشت: «شبکه منوتو هم به ایستگاه آخر رسید. حالا صدا و سیمایی‌های خشنود از افزایش بودجه 

سه برابری، خوشحالی‌شان مضاعف شده است. باید هم بشود. شبکه منوتو رقیبی جدی بود برای سازمان عریض و طویل صدا و سیما و طبیعی است که صدا و سیمایی‌ها از فرو افتادن رقیب خوشحال شوند. البته اگر کسی حقیقتا اهل رقابت باشد این را خوب می‌فهمد که رونقِ بازار او در گرو وجود و حضور قدرتمند رقیب است و گرنه در غیاب رقیب و حریف که رجزخوانی لطفی ندارد و اصلا مسابقه‌ای در کار نخواهد بود.

از دوستان صدا و سیمایی انتظار چنین درک و معرفتی از حریف و رقیب نداریم اما می‌شود از آن‌ها خواهش کرد دست کم در کار و بار این شبکه علیه ما تامل کنند و ببینند چه چیزی باعث رونق آن شده بود. منوتو اصل و اساسش را بر سرگرمی بنیان نهاده بود و نشان داد معنای رسانه را خوب فهمیده است. علت استقبال از این شبکه همین بود. اغلب مردم برای سرگرمی به سراغ رسانه 

می‌روند.

رسانه، ابتدا باید وظیفه اصلی‌اش را که همانا سرگرم کردن مخاطب است به درستی انجام دهد و بعد اگر حرفی، پیامی و یا شعاری داشت آن را به زیرکانه‌ترین و ظریف‌ترین شکل ممکن مطرح کند.  این حرف به آن معنی نیست که منوتویی‌ها به دنبال قصد و غرض سیاسی نبودند. اتفاقا تا مغز استخوان سیاسی بودند و هرچه پیشتر آمدند این قصد و غرض عریان‌تر شد اما به ویژه در آن اوایل، سرگرمی بر هر چیز دیگری مقدم بود و همان هم باعث توفیقشان شد. منوتویی‌ها حتی در میزگردهای سیاسی‌شان که ظاهرا جزو جدی‌ترین برنامه‌هایشان بود به مخاطب عام و سرگرمی فکر می‌کردند. یعنی اگر دستشان می‌رسید حتی وسط میزگردهای سیاسی‌شان از فحش و کتک‌کاری و قر و قمبیل مضایقه نمی‌کردند تا بر جذابیت برنامه‌هایشان بیفزایند. مجریان برنامه‌هاشان هم فرقی نمی‌کرد در برنامه بفرمایید شام شرکت می‌کنند یا برنامه‌ای درباره بحران‌های خاورمیانه. در هر صورت سعی می‌کردند با همان بزک دوزک همیشگی ظاهر شوند».

خبر آنلاین می‌افزاید: «نبرد منوتو با صدا و سیما، رسما نبرد نابرابر بود اما حتی آقای جبلی هم در خلوت خودش می‌داند برنده این نبرد نابرابر، منوتویی‌ها بودند.‌ ای کاش وقتی حضرات از خوشحالی و پایکوبی برای تعطیلی آن شبکه علیه ما فارغ شدند کمی هم فکر کنند که چرا آن شبکه توانست چنان ماموریت بزرگی را به سرانجام برساند و آن وقت سازمانی با ده‌ها هزار نیروی انسانی که قرار بود روزی به دانشگاه تبدیل شود به چنین والذاریاتی افتاده است».

خبرگزاری خبر آنلاین که دست بر قضا در بسیاری از مقاطع، با جریان معارضه و تحریف همسویی نشان داده، در تحلیل خود به این پرسش پاسخ نمی‌دهد که اگر شبکه منوتو واقعا موفق بود، چرا درش از سوی کارفرمایان غربی تخته شد؟ این در حالی است که اگر کارفرمایان غربی منوتو، مانند خبرآنلاین خیال می‌کردند این شبکه حتی موفقیت نسبی داشته و موجب انزجار بیشتر از جریان ضد انقلاب ضد دین نشده، هرگز اقدام به تعطیلی آن نمی‌کردند.

بنابراین به نظر می‌رسد خبرآنلاین راسا از تخته شدن درِ یک رسانه ورشکسته معارضان انقلاب ناراحت شده و همین ورشکستگی را هم بهانه‌ای برای عقده‌گشایی کرده است.