طیف تندرو مدعی اصلاحات طی چند ماه اخیر خط تخریب انتخابات را در پیش گرفته است. کمتر روزی است که رسانه‌های منتسب به این طیف اقدام به تخریب دولت سیزدهم و مجلس یازدهم نکنند و بر طبل قهر با صندوق‌های رای نکوبند. روز گذشته نیز یکی از فعالین این طیف در گفت‌و‌گویی با روزنامه اعتماد عنوان می‌کند: «متاسفانه رويكردي كه حداقل طي 2 انتخابات اخير مشاهده شده دقيقا در نقطه مقابل افزايش مشاركت‌هاي عمومي است. مردم با بهت و نگراني به يكديگر نگاه كرده و نسبت به چشم‌انداز آينده احساس نگراني مي‌كنند. مردم در انتخابات‌هاي اخير نشان داده‌اند كه شيوه‌هاي حاكميت درخصوص انتخابات را برنتابيده و حاضر نيستند در آن مشاركت كنند. اين روند باعث كاهش مشاركت در انتخابات سال‌هاي 98 و 1400 به پايين‌ترين سطوح خود شد. اين در حالي است كه در كشور تركيه به‌عنوان همسايه ايران مشاركت بالاي 80 و 90 درصدي ثبت شده است. اما در شهرهاي بزرگ و كلانشهرهاي ايران ميزان مشاركت‌ها به زحمت به محدوده 30 درصدي رسيده بود.»

این طیف که عموما سابقه سیاه خود در انتخابات پرشور سال 1388 را فراموش کرده‌اند و هیچ‌گاه از کودتای مخملین خود علیه مردم‌سالاری و رای مردم در آن سال صحبت به میان نمی‌آورند با فرار به جلو سعی در به فراموشی سپردن عملکرد غیرقابل دفاع دولت یازدهم و دوازدهم و مجلس دهم دارند. آنان حرف از مشارکت انتخابات ریاست‌جمهوری ترکیه می‌زنند ولی نانجیبی و بحران‌آفرینی در انتخابات 88 و تلخ کردن شیرینی مشارکت 85 درصدی بر ملت را فراموش کرده‌اند.

درست در همین روزهایی که بحث نحوه استقبال از یک ستاره فوتبال داغ است، افتضاح مجلس اصلاح‌طلب دهم در زمان حضور فدریکا موگرینی مسئول سابق سیاست خارجی اتحادیه اروپا نیز به‌عنوان یکی از نمادهای تحقیر ملی در شبکه‌های اجتماعی بازنشر داده می‌شود. این تنها نمونه‌ای از لیست رانتی مدعیان اصلاحات در انتخابات مجلس دهم و عملکرد ضعیف آن مجلس بود.

در رد دلیل مضحک آنان درباره کاهش مشارکت در انتخابات مجلس 98 و ریاست‌جمهوری 1400 نیز همین بس که انتخابات سال 98 درست پس از عملکرد بسیار ضعیف دولت دوازدهم در باب قیمت بنزین که منجر به اغتشاشات آبان 98 شد و انتخابات 1400 در پایان دولت روحانی که کشور را در بدترین وضعیت اقتصادی پس از انقلاب تحویل داد برگزار شد. 

این فرار به جلو در این روزها روش روتین مدعیان اصلاحات در قبال هر مسئله‌ای بوده و هست. آنان از دولتی که تنها دو سال از عمرش گذشته با عنوان شکست‌خورده یاد می‌کنند ولی هیچ‌گاه از هشت سال عملکرد غیرقابل دفاع دولتی که با شعار بهبود اقتصادی و رابطه با دنیا بر سر کار آمد و با بدترین شرایط اقتصادی و بدترین شکل سیاست خارجی و دیپلماسی دولت را تحویل داد سخن به میان نمی‌آورند.