انسان یک سلسله عواطف و دلبستگی‌های طبیعی به اشیا دارد که اینها براساس حکمت‌هایی در انسان آفریده شده و همه انبیا و اولیا از این‌گونه عواطف بهره‌مند بوده‌اند و خداوند را بر آنها شکر می‌کردند و اینها نه قطع‌شدنی است و نه فرضا قطع‌شدنی باشد، خوب است که قطع شود. انسان ظرفیت دیگری دارد ماورای این میل‌ها و عواطف و آن ظرفیت کمال مطلوب و ایده‌آل داشتن است. دنیا و مادیات نباید به صورت ایده‌آل و کمال مطلوب درآید.(1)
____________
1- بیست گفتار، شهید مرتضی مطهری(ره)، ص 177