پروژهای نشدنی؛ انتخابات در شورهزار استبداد! (نگاه)
امین الاسلام تهرانی
انتخابات پارلمانی و شوراهای شهر بحرین دیروز (شنبه؛ 21 آبان) در حالی در مناطق مختلف این کشور برگزار شد که گروههای مخالف به ویژه شیعیان آن را تحریم کردهاند. طبق اعلام کمیته عالی انتخابات بحرین، ۳۳۴ نامزد برای تصدی ۴۰ کرسی پارلمان رقابت[!] کردند، درحالی که هیچ نامزدی از اپوزیسیون در این انتخابات نام نویسی نکرده است. همچنین ۱۷۳ نامزد برای تصدی پست ۳۰ شورای شهر در این انتخابات رقابت[!] کردند.
این انتخابات در سایه اعتراضات مردمی به سیاستهای رژیم استبدادی آل خلیفه و اعلام تحریم آن از سوی اپوزیسیون و به ویژه شیعیان بحرین برگزار شد. مخالفان برگزاری انتخابات از تمامی اعضا و طرفداران خود خواستهاند تا در این انتخابات شرکت نکنند، چرا که آنان معتقدند کشورشان در سایه حکومت آل خلیفه در حال پیشروی به سمت آیندهای مجهول است. پیش از این نیز آیتالله «عیسی قاسم»، رهبر معنوی شیعیان بحرین در سخنانی در این باره اظهار کرد، شرکت در این انتخابات به معنای تداوم وضعیت بد فعلی و حتی بدتر شدن آن است. همچنین جمعیت ملی-اسلامی الوفاق بحرین در بیانیهای ۱۳۹ دلیل را برای تحریم انتخابات پارلمانی «صوری» که رژیم آل خلیفه تصمیم دارد آن را با وجود بحران قانون اساسی، سیاسی و حقوقی در این کشور برگزار کند، ارائه کرد.
دین رسمی در بحرین اسلام است، 70 درصد مسلمانان این کشور شیعه و بقیه سنی هستند. جالب توجه است که آل خلیفه، سلسلهای سنی و مالکی مذهب از عربهای عتوبی عربستان هستند که در نخستین سالهای قرن ۱۸ میلادی به کرانههای جنوبی خلیجفارس کوچیدند و در حدود ۱۱۹۶ هجری قمری مجمع الجزایر بحرین را تصرف کردند، اما به اسم ایران بر بحرین حکومت میکردند. با این حال وابسته شدن حاکمان آل خلیفه به انگلستان در نهایت سبب شد که بحرین در ۲۲ مرداد ۱۳۵۰ هجری شمسی رسماً استقلال خود را در برابر ایران اعلام کند و در دوران پهلوی دوم از دست ایران برود. آل خلیفه از همان زمان سر در آخور رژیم سعودی دارد. این اقلیت سالهاست اکثریت شیعه سرکوب میکند، به ویژه پس از آنکه در ۱۴ فوریه ۲۰۱۱ بحرین شاهد اعتراضات گسترده مطالبهگرانه در میدان اللؤلؤ (نماد انقلاب مردم بحرین) بود. تظاهرات مسالمتآمیزی که توسط رژیم آل خلیفه با استفاده از گلولههای جنگی سرکوب و منجر به دهها شهید و زخمی شد.
اما مسئله روشن است. در شورهزار استبداد آل خلیفه که مصداق یک رژیم خودکامه و سرکوبگر است، انتخابات معنا ندارد، چرا که هیچ حزب مستقلی نمیتواند نفس بکشد و هیچ چیز نباید خللی در ارکان سلطه آل خلیفه بر بحریناندازد، آنهایی که در این انتخابات برمیآیند جز توجیهگران رژیم خودکامه آل خلیفه نیستند و نمیتوانند که باشند.