جان و مال، فدای راه دین

کانَ فی وَصیَّهًِْ النَّبِیِّ (صَلَّى اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ) لِعَلیٍّ (ع) [اَن قالَ: یا عَلیُّ]... وَ بذلک مالک و دمک دون دینک.(1)

از جمله‌ وصایایی که پیغمبر اکرم(ص) به امیرالمؤمنین(ع) فرمودند اینکه مال خود را و جان خود را در راه دین خودت نثار کن. اگر حفظ دین مستلزم این است که مالت را صرف کنی، بکن. جانت را بدهی بده. حفظ دین هم دو جور می‌شود معنا کرد یکی حفظ دین شخص خودتان یعنی ایمانتان و عملتان. اگر چنانچه برای حفظ ایمان خودتان لازم است مالتان را، جانتان را بدهید، بدهید.ممکن است این جور معنا کرد که البته موارد تقیه و اضطرار و این حرفها احکام خودش را دارد. یک معنای دیگری که احتمال زیاد هست این معنا مراد باشد  یا هر دو با هم منافاتی هم ندارد مراد باشد این است که برای حفظ اسلام جانت را بده. اگر دیدی به دین تو که اسلام است دارد تهاجم می‌شود، توطئه می‌شود، مبارزه می‌شود و تو باید بروی در میدان سینه سپر کنی، برو سینه سپر کن. اگر مالت را باید بدهی بده، اگر جانت را باید بدهی بده.

حالا این شد یک وصیّت عالی و ارزشمندی از پیغمبر اکرم (ص)به امیرالمؤمنین(ع) که ان شااللّه همه‌ ما و شما موفق بشویم این را عمل کنیم. نقطه‌ مقابل این است که انسان دینش را  وسیله‌ای قرار بدهد برای کسب مال. برای کسب جاه، این چیز خیلی زشتی است، با توجه به اینکه همه چیز را باید برای دین داد، انسان دین را وسیله‌ای قرار بدهد یا تظاهر به دین را یا رها کردن دین را. کسی از ایمان خود دست بکشد برای اینکه به یک مالی برسد. از وظیفه‌ شرعی خود دست بردارد برای اینکه به یک مالی، جاهی برسد. این چقدر زشت است و چقدر پست است، این چنین عملی را می‌شود از این بیان والای پیغمبر اکرم استفاده کرد.

شرح حدیث در ابتدای درس خارج فقه، ۱۳۹۲/۰۶/۲۱

____________

۱) کافی، ج ۸، ص ۷۹.

 * پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار رهبر معظم انقلاب