ایران در رسانههای جهان
سرویس سیاسی-
رسانههای بینالمللی و منطقهای روزانه اخبار و تحلیلهای مختلفی را درباره ایران منتشر میکنند. ترجمه گلچینی از این گزارشات و تحلیلها به معنای تایید محتوای آنها نبوده و صرفاً برای آشنایی مخاطبان با فضای رسانههای خارجی درباره کشورمان است.
آمریکن میلیتارینیوز: ناامیدی و نگرانی آمریکا درباره «پلنبی» تهران
نشریه آمریکایی «نشنال اینترست» در مطلبی نوشت: یک مقام ارشد آمریکایی بیحوصلگی روزافزون خود را نسبت به عدم حرکت ایران در جهت مذاکره درباره احیای توافق هستهای با قدرتهای جهانی ابراز داشت و به نگرانیهای خود از «پلن بی» که تهران را در مسیر اتمی خطرناک نگه میدارد ،اشاره کرد.
اما این مقام ناشناس همچنین گفت که آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا هیچ تاریخی نسبت به زمان پایان یافتن صبر ایالات متحده در مذاکرات، که شامل صبر مقامات اتحادیه اروپا و دیگر امضاکنندگان برجام نیز میشود، تعیین نکرده است.
به نظر میرسد مذاکرات در وین از زمان روی کار آمدن
جو بایدن رئیسجمهور آمریکا در ژانویه که متعهد به احیای برجام بود متوقف شده است؛ این تا حدی بهدلیل انتخابات سید ابراهیم رئیسی بهعنوان رئیسجمهور ایران بود. این مقام آمریکایی که خواست نامش فاش نشود، گفت: «در حال حاضر هیچ نشانه مثبتی مبنی بر آمادگی ایران برای بازگشت به مذاکرات وجود ندارد.» این منبع افزود که ایالات متحده «به فکر تعیین تاریخهای سخت برای مهلت دادن نیست». بایدن در روزهای گذشته در مجمع عمومی سازمان ملل متحد گفت: «ما آماده ایم که اگر ایران همین کار را انجام دهد به پایبندی کامل بازگردیم.»
این مقام آمریکایی گفت: بر مبنای «پلن بی» که ما نگران آن هستیم، ایران ممکن است به این فکر کند که تا کجا میخواهد برنامه هستهای خود را دنبال کند.»
ایالات متحده و دیگر دولتها و سازمانهای اطلاعاتی غربی، تهران را متهم به تلاش برای ایجاد ظرفیت ساخت بمب هستهای کردهاند؛ اتهامی که مقامات ایرانی بهطور مداوم آن را رد کردهاند. توافق هستهای 2015 باعث کاهش اصطکاک بین تهران و واشنگتن شد، اما از زمانی که دونالد ترامپ سه سال پیش ایالات متحده را از برجام خارج و دوباره تحریمهای فلجکننده را وضع کرد، وضعیت توافق متزلزل شده است.
العربیه: محمولههای سوخت به لبنان
رایگان نیست
وبگاه تلویزیونی «العربیه» در خبری نوشت: یکی از اعضای کمیته انرژی مجلس ایران با بیان اینکه سوخت ایرانی ارسال شده به لبنان رایگان نیست، گفت: هزینه این محمولهها قبلاً پرداخت شده است.
این مقام ایرانی افزود که همکاری مداوم با کشورهای همسایه و کشورهای همفکر مانند ونزوئلا و لبنان ضروری است. مخازن سوخت ایران در اواسط ماه جاری میلادی و از مسیر سوریه و در غیاب هرگونه بیانیه یا اظهارنظر رسمی وارد خاک لبنان شد. اولین محموله سوخت شامل کاروان 80تانکری با ظرفیت چهار میلیون لیتر بود که محموله آن در انبارهای بعلبک، وابسته به حزبالله تخلیه شد که از سال 2020 در لیست تحریمهای ایالات متحده قرار داده شده است.
وی ابراز آمادگی کرد که ایالات متحده برای لغو برخی از تحریمهای مربوط به قانون سزار به منظور تسهیل عبور گاز و برق از طریق مصر و اردن به لبنان، اقدام کند. لبنان هفته هاست از بحران شدید سوخت رنج میبرد و شهروندان این کشور در صفهای طولانی مقابل ایستگاههای بنزین که سیاست توزیع بنزین و گازوئیل را اتخاذ کردهاند، منتظر میمانند.
حزبالله پیشتر از قصد خود برای واردات سوخت از تهران خبر داده بود که پیام حمایت از مردم لبنان را برانگیخت و در عین حال انتقادات سیاسی را از سوی مخالفان خود موجب شد.
مقامات لبنانی بارها اعلام کردهاند که در معاملات مالی و بانکی خود متعهد هستند که تحریمهای بینالمللی و آمریکا را نقض نکنند.
ای او اِل:
تحریمها روش جدید جنگ هستند
وبگاه «ای او ال» در مطلبی به قلم «شانون ابراهیم» نوشت: ایران در مسیر جدید خود بخوبی پیش میرود و این باعث میشود تا روابط خود با غرب را در گذر زمان کاهش دهد.
لحن رئیسجمهور ایران در سخنرانی خود در افتتاحیه مجمع عمومی سازمان ملل متحد نشان دهنده یک تغییر واضح در سیاست خارجی این کشور است، حتی اگر سمت و سوی استراتژیک آن ثابت بماند. رئیسی یکی از خصمانهترین انتقادات خود را متوجه بدعهدی ایالات متحده در برجام کرد و گفت: «تحریمها شیوه جدید جنگ ایالات متحده با ملتهای جهان است.» رئیسی همچنین از سیاستهای آمریکا در مورد افغانستان، عراق و سوریه انتقاد کرد.
به نظر میرسد هدف ایران به تصویر کشیدن عدم ضرورت قدرتنمایی آمریکا در جهان است. لحن ایران در قبال غرب در زمان رئیسی سختتر شده است؛ اما تیم سیاست خارجی وی احتمالاً با ترکیبی از واقعگرایی و عملگرایی هدایت میشود.
در حالی که ایران آمریکا را برای لغو تحریمها و پیوستن مجدد به برجام تحت فشار قرار میدهد، دیگر نجات خود را منوط به لغو تحریمها نمیداند؛ بلکه بیشتر به توانایی خود در ایجاد روابط تجاری قوی با همسایگان منطقه و قدرتهای اقتصادی در شرق تکیه میکند. اولویت ایران خنثی سازی و نه لغو تحریمها خواهد بود.
رئیسی سیاست «اقتصاد مقاومتی» خود را گسترش خواهد داد؛ این استراتژی با هدف کاهش آسیب پذیری ایران در برابر تحریمهای خارجی است. وی وعده داده است که «دیپلماسی اقتصادی» را اولویت اصلی خود قرار دهد و بر این اساس صادرات کالاهایی با ارزش افزوده مانند بنزین، روغن موتور، قیر و سایر محصولات زیاد شود که مورد تقاضای بیشتری است و در عین حال تحریم آنها دشوار است. رئیسی بارها به 15 همسایه ایران و بازار 500 میلیون نفری آنها اشاره کرده است که ایران باید تجارت را با آنها ترویج دهد و در حال حاضر ایران تنها سهم کمی از آنها دارد.
انتصاب حسین امیرعبداللهیان به عنوان وزیر خارجه جدید در یازدهم اوت امسال توسط رئیسی نشان داد که جهت گیری سیاست خارجی ایران این است که به سمت شرق نگاه کند. امیرعبداللهیان از دیرباز طرفدار جهت گیری سیاست خارجی نگاه به شرق بوده و سیاستی را نه متمرکز بر آمریکا و اروپا که بر چین ترجیح داده است. او به عنوان چهره «محور مقاومت» شناخته شد و به دنبال تقویت شرکای ضدآمریکایی ایران در خاورمیانه بود.
امیرعبداللهیان در جریان مذاکرات ایران بر سر برجام از غرب سرخورده شده بود و شاهد این بود که چگونه اروپاییها وانمود میکنند که از لغو تحریمها حمایت میکنند، اما در واقع این بحثها را به تعویق میاندازند. رئیسی و متحدانش دیدند که دولت روحانی برای حل مشکلات اقتصادی ایران و دستیابی به رشد اقتصادی چگونه به غرب نگاه میکرد، اما در عوض «وعدههای توخالی» و «تحریمهای بیسابقه» را دریافت کرد.
امیرعبداللهیان موضع خود را در بیانیه فوریه امسال در تلویزیون دولتی ایران عنوان کرد: «باید در نظر داشت که ما در آسیا واقع شده ایم. کارشناسان معتقدند دهههای آینده متعلق به آسیا است و قدرتهای نوظهور، به ویژه قدرتهای اقتصادی، این ویژگی را ایجاد کردهاند که ما باید روابط خود را با کشورهای تأثیرگذار بازتعریف کنیم.» «در غرب آسیا، ما به دنبال نهادینه سازی دستاوردهای «محور مقاومت» هستیم و در شرق، ما به دنبال استفاده از ظرفیتهای قدرتهای نوظهور اقتصادی برای توسعه اقتصاد و تجارت بینالمللی خود هستیم.»
امیرعبداللهیان، از سوی دیگر، پس از اتمام پایان نامه دکتری خود در مورد شکست استراتژی آمریکا در خاورمیانه پس از
11 سپتامبر، معاون وزیر امور خارجه شد. اینها همه گویای این امر است که ایران در مسیر جدید خود به غرب کمتر از گذشته اهمیت خواهد داد.