اعتماد به قلم عباس عبدی نوشته است: «یکی از نقدهای جدی که به دولت وارد است، باز نکردن ابعاد و آثار تحریم‌ها است. بزرگترین تحریم‌هایی که علیه یک کشور اجرایی شده است. البته انگیزه اصلی این سکوت تاحدی قابل درک است، ولی بی‌فایده یا حتی زیانبار بودن آن نیز بر کسی پوشیده نیست. شاید به علت همین سکوت است که مخالفان دولت نیز دچار اشتباه محاسبه شده‌اند و گمان می‌کنند که تحریم اهمیتی ندارد و به قول مرادشان اگر از آنان درباره تحریم بپرسی، خواهند گفت تحریم چی هست؟ تحریم نمدی؟!!
نتیجه این بی‌اطلاعی همین مصوبات خواهد شد علت مسکوت گذاشتن ابعاد تحریم این است که نمی‌خواهند مردم دچار یاس شوند شاید هم می‌خواهند جلوی عامل تحریم بگویند که ما تحمل می‌کنیم. مسئولان کشور در مواردی به موضوع تحریم‌ها اشاره کرده‌اند ولی چندان جامع نیست. بد نیست مقایسه‌ای کلی از اقتصاد کشور در سه سال اخیر با پیش از آغاز تحریم‌ها داشته باشیم. اقتصاد کشور تا پایان سال 1399 نسبت به سال 1396 حدود 17 درصد کوچک‌تر شده است و اگر رشد جمعیت کشور را در نظر بگیریم درآمد سرانه کشور با قیمت ثابت حدود 21 درصد نسبت به سال 1396 کاهش یافته است. نرخ بیکاری به بیشترین درصد در سال‌های اخیر خواهد رسید به معنی این است که جمعیت بیکار کشور تا پایان سال آینده حداقل 1 تا 1/5 میلیون نفر افزایش خواهد یافت و به 4/5 تا 5 میلیون خواهد رسید. برای ایجاد اشتغال این افراد ده‌ها میلیارد دلار سرمایه‌گذاری ارزی لازم است. حجم بازرگانی خارجی کشور در شش ماهه اول سال نسبت به سه سال پیش کاهش بسیار زیادی یافته است. آثار منفی آن در اشتغال و معیشت مردم به وضوح دیده می‌شود. ابعاد تحریم بسیار بزرگتر از این آمار و ارقام است. برای نمونه اگرچه کانال مالی اروپا به ظاهر فعال است تا تجارت مواد غذایی و دارویی دچار مشکل نشود ولی واردات واکسن آنفلوآنزا در عمل، زمانی به نتیجه رسید که فایده چندانی ندارد هم پول دادیم و هم واکسن موثر نداریم. برای واکسن کرونا نیز محدودیت‌های بانکی امکان خرید امن و قطعی را فراهم نکرده است. اینها همه به کنار کاهش فروش نفت و عدم دسترسی به منابع مالی کشور و افزایش شدید هزینه واردات را باید مورد به مورد شرح داد.»
نوشته روزنامه زنجیره‌ای در واقع، فرار به جلو به جای پاسخگویی است. به عبارت دیگر آنها باید پاسخ دهند که چرا تحریم‌ها در پسابرجام(با عملکرد خائنانه هر دو دولت اوباما و ترامپ) چند برابر شد؟ این چیزی نیست که بشود از صاحب‌نظران مطالبه کرد چه این‌که صاحب‌نظران منتقد، درباره خسارت‌های اعتماد بلاوجه به دشمن در برجام هشدار می‌دادند اما متهم به بی‌سوادی و بزدلی و کاسبی تحریم شده و به جهنم حوالت داده می‌شوند. اکنون هم متهم اصلی ماجرا روزنامه‌های زنجیره‌ای و سیاسیون غربزده‌ای هستند که به جای صیانت از منافع ملی، در حد کارچاق‌کن‌های دشمن با افکار عمومی خدعه و خیانت کردند.