محمد بنا که بعد از المپیک 2016 ریو، از تیم ملی فرنگی دور شده بود، سال گذشته بار دیگر مسئولیت فنی تیم را برعهده گرفت و خیلی‌ها امیدوار هستند که کشتی فرنگی بار دیگر با محمد بنا روزهای خوب و باشکوهی را تجربه کند.نام «بنا» این حس را به کشتی دوستان می‌دهد که باید از تیمش توقع داشته باشند، هرچند این تیم سال گذشته تنها یک برنز جهانی گرفته باشد و علاوه بر اینکه روی سکو نرفته، حتی در بین 10 تیم اول جهان هم قرار نگرفته باشد.محمد بنا اما به تیمش امیدوار است و می‌گوید: «خدا را چه دیدید، شاید همین تیم روی سکو هم رفت، من از این اتفاقات کم ندیده ام.»
بنا در گفت‌وگو با تسنیم در مورد اتفاقات اخیر و حال و روز کشتی فرنگی و فدراسیون جدید، صحبت کرد که گزیده‌ای از صحبت‌های وی در ادامه می‌آید:
*الان که می‌بینم دو یار خوب، یکی بزرگتر و دیگری کوچکتر، اینقدر با هم هماهنگ هستند و می‌خواهند کار کنند، خوشحال می‌شوم. آزاد و فرنگی ندارد، علیرضا دبیر به عنوان رئیس‌و حمید سوریان به عنوان نایب رئیس‌کار را دست شان گرفته‌اند. همیشه باید این را بدانیم که کشتی آزاد برادر بزرگتر کشتی فرنگی است.
سوریان می‌تواند از ما سؤال و جواب کند
*آن چیزی که همیشه می‌ماند، عشق و علاقه بین من و حمید سوریان است. شاید رابطه ما مربی- شاگرد نباشد و برای من رابطه مثل پدر- پسری است. حمید جایگاه خودش را همیشه دارد، حتی اگر بالادست ما هم قرار بگیرد.من کار فنی ام را انجام می‌دهم. باید اجازه دهیم از خلاقیت و ظرفیت افراد جدید استفاده شود. حمید سوریان می‌تواند هر جا که دلش خواست از ما سؤال و جواب کند. نه تنها من، بلکه تمام مربیان تیم‌های ملی باید در این خصوص همکاری کنند. شاید ما هم بتوانیم مشورتی بدهیم. بزرگی سوریان، یعنی بزرگی کشتی. بزرگی دبیر یعنی بزرگی کشتی، اصل خود کشتی است.
چرا گفتم به تیم ملی برنگردند
*در مورد اینکه سال گذشته گفته بودم موافق بازگشت شاگردان سابقم به کشتی نیستم،باید بگویم که همه آن بچه‌ها در کشتی فرنگی بزرگی کرده بودند. امید نوروزی هر مدالی که می‌خواست را گرفته بود؛ از قهرمانی المپیک تا جهانی و بازی‌های آسیایی. حمید سوریان رکورد جاودانه‌ای داشت که البته امیدوارم رکوردش شکسته شود، توسط حسن یزدانی یا هر کشتی گیر دیگری؛ همانطور که او رکورد موحد بزرگ را شکست. دوره قهرمانی، دوره‌ای است که زود تمام می‌شود.با شناختی که از بچه‌ها داشتم و می‌دانستم که قانون عوض شده است و با شرایط جدیدی که در خصوص وزن کم کردن وجود دارد و شرایط سنی بچه‌ها را می‌دانستم، گفتم بهتر است آنها ورود نکنند و به شکل‌های دیگر به کشتی برگردند. در تمرینی که اخیرا در حضور حمید سوریان داشتیم هم همین را به بچه‌ها گفتم که او اسطوره کشتی ما است. ما قهرمانان بزرگی داریم، علیرضا دبیر، رسول خادم، اما بعد از خدا، هیچ کسی بزرگتر از خودِ کشتی نیست. بچه‌ها باید دِین شان به کشتی را ادا کنند چون هر چه داریم از کشتی است. خیلی خوب است که وقتی کشتی شان تمام می‌شود بیایند و کمک کنند. حمید خان (سوریان) هم همین عقیده را دارد، امیدوارم کشتی بتواند از نیروهایش خوب استفاده کند.
فوقش تا توکیو بمانم
 * باید به صورت حداکثری از نیروهای‌مان استفاده کنیم. من حاضرم فدراسیون هر تصمیمی می‌گیرد، برای اینکه بشود از جوانان استفاده کرد، تابع باشم. یعنی حتی اگر قرار باشد کسی جای مرا بگیرد، با جان و دل حاضرم. من جایم را سِفت گرفته‌ام، ولی می‌گویم بالاخره یک روز باید بروم. شرایط سنی من به گونه‌ای است که این اتفاق خیلی هم دور نیست. بنا به شرایطی حمید بنی‌تمیم محبت کرد و سال گذشته دوباره از من خواست که بیایم، آمدم، این حق نیروی جوان هم هست که بیاید. فوقش بدنم تا المپیک 2020 توکیو برای سرمربیگری بکشد. از آنجا به بعد شاید به شکل دیگری بخواهم کنار کشتی باشم.
* ورزش ما نتیجه گراست، اگر بهترین مربی دنیا هم باشی وقتی نتیجه دلخواه را نگیری تو را نمی‌خواهند. رسول خادم 7 سال کار کرد، هم به عنوان سرمربی و هم مدیریت، تیم هایش در تمام رده‌های سنی قهرمان جهان شدند، همین سال گذشته در نوجوانان و جوانان بهترین نتایج گرفته شد اما در بزرگسالان آزاد و فرنگی نتیجه نگرفتیم و این شد کارنامه خادم و رفت. من همیشه به او احترام می‌گذارم.
پست مدیر تیم‌های ملی را قبول ندارم
* در این چند روزی که دبیر آمده صحبتی در مورد کادرفنی تیم‌های فرنگی نداشته است. حمید باوفا دو سال است که تیمش قهرمان شده، امسال هم قهرمان شود، تیمش برای سومین بار روی سکوی اولی می‌رود. اتفاقا زمانی که بنی تمیم بود زمزمه‌ها و اختلافاتی بود که گفتم نمی‌توانید به کادر جوانان دست بزنید، او تیمش دوبار قهرمان جهان شده، با چه استدلالی می‌شود این مربی را تغییر داد؟ حالا هر تصمیمی قرار باشد گرفته شود بعد از جهانی‌هاست.
* با همه احترامی که برای فدراسیون کشتی، محسن کاوه و حسن بابک قائلم، این را می‌گویم که من مدیر تیم‌های ملی را قبول ندارم. باید مربیان تیم‌های ملی استقلال کامل داشته باشند. ما یا سرمربیان مان را قبول داریم یا نداریم، اگر داریم به آنها اعتماد کرده و استقلال کامل بدهیم که کار کنند. می‌شود به شکل دیگری به آنها مشاوره داد. سرمربی به آن بلوغ رسیده که براساس استانداردها کارش را پیش ببرد. این نظر شخصی من است، ولی قرار نیست به حرف من بخواهند تغییری در کار ایجاد کنند.
نباید از تیم یازدهم جهان سکوی اولی را بخواهند
* انتظاری که مردم از بنا دارند، به حق است چون کارنامه او و کادرفنی‌اش را می‌دانند. کارنامه او فقط سه طلای المپیک 2012 نیست، رکوردهای زیادی است که زده شده، از نظر فردی حمید سوریان و از نظر مدالی میدان‌های زیادی مثل گوانگژو، سکوهای جام جهانی و جهانی که همه اینها یک رکورد در ورزش ما محسوب می‌شود، اما اکنون شرایط با گذشته فرق می‌کند.یک سری جوان بااستعداد داریم که زمان می‌برد بتوانیم با آنها نتیجه بگیریم. اینکه بتوانیم از آنها مهره‌های بزرگ بیرون بیاوریم، زمان می‌خواهد. وقتی تیم پارسال ما یازدهم جهان می‌شود، اگر از بنا و کادرش سکوی اولی جهان را بخواهیم، فکر می‌کنم این تفکر غیرکارشناسانه باشد، ولی ما همه تلاش‌مان را می‌کنیم که روسفید از این میدان بیرون بیاییم. ما جوانان خوبی داریم و مستلزم موفقیت آرامش و زمان است. این نیست که محمد بنا، نوربخش، اسفندیاری و جزینی معجزه کنند. چنین کاری به عوامل زیادی بستگی دارد. خدا را چه دیدید، نباید خیلی هم ناامید بود. مگر سال 2011 کسی فکرش را می‌کرد در سال قبل از المپیک که همه می‌دانند چه جهانی سختی داریم، با وجودی که دو کشتی گیرمان هم به قرعه رژیم صهیونسیتی خوردند، تیم‌مان سوم دنیا شود؟
حضور دو قهرمان در تاریخ کم سابقه است
* اکنون دو آدم بزرگ به کشتی آمده‌اند، دبیر و سوریان. فکر نمی‌کنم در تاریخ شاهد چنین اتفاقی بوده باشیم که دو قهرمان بزرگ، رئیس‌و نایب رئیس‌فدراسیون شده باشند. حالا باید به آنها بودجه کافی داد، طبیعتا از نظر مالی به آنها رسیدگی نشود، نمی‌توانند کارشان را به نحو احسن انجام دهند. وقتی دبیر می‌گوید فقط هفت میلیون تومان در حساب فدراسیون است، یا با بدهی میلیاردی مواجهیم و بودجه نداریم، یعنی کار سخت است. این همه اعزام هم داریم. دبیر با اعتبار خودش 30-40 هزار دلار فراهم کرد تا تیم‌ها بروند.
* دبیر خودش آمد و مشکلات را دید که از معمولی‌ترین امکانات هم دور هستیم. او همان روز اول به همه اتاق‌ها سر زد، خصوصا تیم‌های نوجوانان و جوانان، و دید که اوضاع اسفبار است. دبیر و سوریان کار سختی دارند. وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک نباید آنها را تنها بگذارند. هرچند خود دبیر هم سعی می‌کند اسپانسرهای خوبی به کشتی بیاورد، اما همه اینها زمان بر است. اگر امکانات فراهم باشد، ما جوانان بااستعدادی داریم که مردم می‌توانند از آنها توقع یک دهه طلایی دیگر را داشته باشند.