انوشه میرمرعشی
«مهدیه السادات محور» تهیه‌کننده مستندهایی چون «هفته‌ای که فراموش نمی‌کنی»، «مادری» و... است. او البته تجربه چندین سال مدیرپژوهشی خانه مستند انقلاب اسلامی را هم در کارنامه خود دارد. اما ما به خاطر برنامه تلویزیونی «با هم‌بازی» که به تهیه‌کنندگی او و کارگردانی ابوذر حیدری ساخته شده، به سراغش رفته‌ایم؛ برنامه‌ای شاد و کودکانه، با موضوع سرگرمی و بازی با کودکان در محیط خانه و با حضور والدین و البته با پشتوانه ساعت‌ها کار پژوهشی. برنامه‌ای که در فضای مجازی بیش از 11 هزار بار دانلود شد و موقع پخش از شبکه پویا (شبکه خردسال و کودک سیما) توانست توجه خانواده‌های فرزنددار را به خود جلب کند و با استقبال بسیار خوبی مواجه شد.
* چطور شد برنامه‌ساز تلویزیون شدید؟
در دانشگاه جامعه‌شناسی خوانده بودم و بنا بر تخصصم وارد کار پژوهش برنامه‌های اجتماعی تلویزیون شدم و کارم را با مدیر پژوهشی برنامه «گره» شروع کردم. اما بعد از مدتی مجبور شدم از بخش پژوهش، به کار تولید هم وارد بشوم. چون وقتی کارهای پژوهش مثلا یک مستند انجام می‌شد می‌دیدم که در بخش تولید مقصود اصلی پژوهشگر و پیام مهم پژوهش منتقل نمی‌شود، برای همین وارد بخش تولید و تهیه‌کنندگی کار شدم تا عواملی را برای ساخت برنامه به همکاری دعوت کنم که محتوای بخش پژوهش را کاملا در بخش تولید و فنی به مرحله اجرا دربیاورند.
*ظاهرا این مشکل را سر انیمیشن «موچولوها» هم داشتید؟
بله. سر این انیمیشن «موچولوها» با یک گروه پژوهشی ساعت‌های طولانی با دکتر پیغامی جلسه داشتیم و با موضوع «تعلیم و تربیت اقتصادی» کودکان، داستان هر قسمت این مجموعه را با وسواس تمام نوشتیم. بخش تولید قرار بود به یک گروه فنی سپرده بشود که بعد از ساخت و پخش کار دیدیم به دلیل مشورت نگرفتن از عوامل گروه پژوهش در مرحله تولید، طراحی‌های شخصیت‌ها کیفیت لازم را نداشت و در برخی موارد تضادهایی دیده می‌شد...
* مثل آن نشان صلیب سرخ روی کلاه خانم پرستار داستان...
دقیقا! سر همین مشکلات به بخش تولید و برنامه‌سازی وارد شدم و اول آموزش‌های لازم را دیدم و بعد وارد کار تهیه‌کنندگی شدم.
* ایده مجموعه «باهم بازی» از کجا شکل گرفت؟
زمانی که کار تولید و برنامه‌سازی را با گروه‌مان شروع کردیم متمرکز شدیم روی تولید محتوا و برنامه سازی با موضوع سبک زندگی و خانواده. در یک مقطع وقتی پژوهش می‌کردیم روی مسائل نوجوانان و حتی مسئله بزهکاری در سن نوجوانی، در مسیر تحقیقات به این نتیجه رسیدیم که بسیاری از مشکلات و مسائل دوره نوجوانی به گذران دوره کودکی فرد و ارتباط او با خانواده‌اش بستگی دارد. اینکه آیا فرد دوران کودکی مناسبی داشته یا نه؟ فرصت بازی کردن داشته؟ در بازی‌ها چه مهارت‌هایی به دست آورده؟ و.... از اینجا ایده ساخت برنامه‌ای برای همراهی کودک و خانواده با محوریت بازی شکل گرفت.
سه مولفه اصلی در این برنامه طراحی شده بود. اول اینکه انجام بازی بچه‌ها در محیط خانواده و همراه اعضای خانواده باشد، نه یک بازی دسته جمعی که مخصوص مهدکودک‌ها باشد. البته در این مولفه تاکید بر چند فرزندی خانواده هم داشتیم. یعنی با هدف تاکید بر سیاست فرزندآوری و نمایش روابط خواهر و برادری، هیچ قسمتی را بر مبنای بازی میان والدین و تک فرزند نساختیم.
مولفه دوم انجام بازی خلاقانه و پرهیجان با استفاده از ابزار ساده که در همه خانه‌ها پیدا می‌شود، بود. یعنی این پیام به مخاطب رسانده شود که برای بازی و سرگرمی کودک احتیاج نیست ابزار پیچیده و اسباب بازی‌های خاص خریداری شود.
و مولفه سوم و بسیار مهم از نگاه ما تاکید بر نقش پدری در خانواده بود و قهرمان‌سازی نقش او در بازی ها...
* از نکات جالب مجموعه «با هم‌بازی» طراحی صحنه و طراحی لباس خانم‌ها بود؟ لباس مادران هر قسمت هم پوشیده و اسلامی طراحی شده بود و هم خیلی زیبا بود؟
دکور شبیه خانه در نظر گرفته شد، حتی ما سعی کردیم از فرش دستباف ایرانی در دکورمان استفاده کنیم تا مخاطب کودک ما حس همذات پنداری با خانه خودشان داشته باشد. از آنجا که اولین مولفه مورد نظرمان تاکید بر بازی در محیط خانه و خانواده بود، حتی یک قسمت را به بازی کودکان با پدربزرگ و مادربزرگ در شب چله اختصاص دادیم.
ما حتی روی لباس توی خانه بازیگران کار هم خیلی حساسیت داشتیم. لباس تمام بازیگرانی که به عنوان نقش پدر و مادر در کار حضور دارند، با فکر طراحی و انتخاب شد. یعنی لباس مادر، مدلش و رنگ بندی هایش فکر شده طراحی و دوخته شد. لباس‌هایی که براساس عقیده ما و نوع پوشش اسلامی در خانه طراحی شده بود.
* طرح «با هم‌بازی» راحت تصویب شد؟
نه اتفاقا! طرح را که نوشتیم و فرستادیم جاهای مختلف در سازمان صدا و سیما که متولی کودک بودند، استقبال نکردند. ولی ناامید نشدیم و روی دغدغه و با قرارداد سازمان هنری رسانه‌ای اوج رفتیم چهار قسمت را به شکل آزمایشی ساختیم. بعد آن چهار قسمت را به متولیان برنامه‌های کودک سیما و کارشناسان فرهنگی نشان دادیم که با تشویق و استقبال آنها مواجه شدیم. این اقبال به کار، منجر به بستن قرارداد با گروه شد و به این شکل مجموعه «با هم بازی» ساخته شد. البته سری اول پخش مجموعه به این علت که برای مخاطبان شبکه نهال پخش شد، مورد استقبال قرار نگرفت. چون این برنامه برای مخاطب کودکان زیر هفت سال و والدین آنها ساخته شده. اما ما باز هم ناامید نشدیم و رفتیم سراغ مخاطب فضای مجازی. با بارگذاری قسمت‌های این مجموعه در فضای مجازی با یک استقبال عجیب 11 هزاربار دانلود مواجه شدیم. اتفاقی که باعث شد تقاضای سری دوم پخش را این بار در بخش پویا و مخصوص مخاطب زیر هفت سال بدهیم. تقاضایی که با پذیرفته شدن آن، زمینه دیده شدن کار را از سوی مخاطبان عام فراهم کرد.
* به نظرتان چرا ابتدا در فضای مجازی و بعد در پخش «با هم بازی» مورد استقبال قرار گرفت؟
به نظرم دلیل اینکه «با هم‌بازی» این‌قدر مورد استقبال قرار گرفت این بود که پاسخگوی نیاز خانواده‌هاست. چون فرزندآوری سیاست نظام هست؛ آنوقت خانواده‌ها در عین شرایط زندگی در خانه‌های کوچک، دنبال این هستند که فرزندانشان را از فضای مجازی دور بکنند و بچه‌ها بازی‌های حرکتی و واقعی داشته باشند. پس وقتی خوراک فکری و فرهنگی برای نیازشان تولید شود، قطعا استقبال می‌کنند.
* ممنون از وقتی که در اختیار روزنامه کیهان قرار دادید.