حسادت، ظهور یافته از گناهان کبیره است(سلوک عارفانه)
(بدان ای سالک راه خدا!) آنچه از گناهان کبیره شمرده می‌شود، حسدی است که همراه با تخریب و ظهور باشد، مثل اینکه قبولی فرزند فردی را در دانشگاه نمی‌تواند ببیند، بگوید: با داشتن پارتی قبول شده است. و اما حالت نفسانی حسادت با آنکه زیانها و ضررهای فراوانی را برای روح و جسم انسان دارد، ولی تا زمانی که ظهور و بروز نیافته است از گناهان کبیره محسوب نمی‌شود.