آقای کوثری که سال‌ها در قم روضه‏خوان خاص امام بود نقل می‏کرد: پس از شهادت مرحوم حاج آقا مصطفی وارد نجف شدم، رفقا گفتند خوب به موقع آمدی امام را دریاب که هر چه ما کردیم در مصیبت حاج آقا مصطفی‌گریه کند از عهده برنیامدیم،  مگر تو کاری بکنی. خدمت امام عرض کردم: «اجازه می‏دهید ذکر مصیبتی بکنم؟ اجازه فرمودند. هر چه نام مرحوم آقا مصطفی را بردم تا با آهنگ حزین، امام را منقلب کنم و در عزای پسر‌اشک بریزند، ولی امام تغییر حالی پیدا نکردند و همچنان ساکت و آرام بودند ولی همین که نام حضرت علی اکبر(ع) را بردم هنگامه شد. امام چنان‌گریستند که قابل وصف نیست.
* حجت‌الاسلام والمسلمین علی دوانی -  سرگذشت‌های ویژه از زندگی امام خمینی -  ج 6 -  ص 72.