به گزارش خبرگزاری تسنیم، کمتر از یک ماه تا اولین سالگرد امضای قرارداد توسعه فاز 11 پارس جنوبی با کنسرسیومی به رهبری شرکت توتال فرانسه باقی مانده است.
تا قبل از روز امضای قرارداد یعنی 12 تیر 96 و حتی بعد از تاریخ امضای قرارداد بارها مدیران شرکت توتال از عدم تعهد خود نسبت به موافقت نامه امضا شده با ایران گفته بودند، با این وجود هر بار به جای برخورد قاطع مسئولان نفتی کشور، با بی تفاوتی و گاهی اظهار نظرهای عجیب مواجه می شدیم، انگار نه انگار که یکی از مهمترین بخش های توسعه ای میدان گازی پارس جنوبی که مرزی ترین فاز این میدان بوده و برای تولید گاز و میعانات گازی نقطه ای مطلوب تر از دیگر نقاط این میدان مشترک است، معطل امروز و فردا کردن این شرکت فرانسوی است.
در حالی شاهد این اظهار نظر عجیب مسئول ارشد وزارت نفت بودیم که انتظار می‌رفت مسئولان این وزارتخانه در قبال بدعهدی‌های این شرکت فرانسوی و تعیین تکلیف هرچه سریعتر فاز 11 پارس جنوبی واکنش قاطع و موثری نشان دهند.
فاز 11 پارس جنوبی در مرز میدان مشترک پارس جنوبی است و در حالی این فاز در سمت ایران توسعه‌نیافته باقی مانده که طرف قطری طی یک دهه گذشته برداشت‌های بسیاری از این بخش از میدان مشترک با ایران داشته است.
اولین بار شرکت ملی نفت ایران و شرکت توتال فرانسه در سال 2000 (سال 1379 شمسی) میلادی برای توسعه بخش بالادستی فاز  11 پارس جنوبی به توافق رسیدند.بازی‌های توتال در پروژه مهم فاز 11، در حالی که حتی یک پیچ هم از سوی این شرکت فرانسوی در این پروژه بسته نشده بود، از همین تاریخ شروع شد؛ اما مسئولان وزارت نفت بدون توجه به اظهارات گاه و بی‌گاه مسئولان این شرکت در خروج احتمالی از این پروژه، باز هم فاز 11 را معطل توتال نگه داشتند و قرارداد توسعه این فاز، در تاریخ 12 تیرماه 96 به امضا رسید.اکنون 11 ماه از امضای قراداد فاز 11 می گذرد و هنوز این فاز مرزی پس از گذشت نزدیک به 18 سال از اولین تفاهم‌نامه با توتال، در گیر و دار وقت کشی این شرکت فرانسوی است.
بیژن زنگنه وزیر نفت هفته پیش در حاشیه جلسه هیئت دولت در خصوص خروج توتال از ایران و انتخاب جایگزین آن که گفته شده بود یک شرکت چینی است، گفت: توتال فرایند خروجش را از ایران به ما اعلام کرده است. 60 روز وقت دارد که ده روز آن گذشته است. اگر در این مدت بتواند از آمریکا مجوز بگیرد که احتمالش زیاد نیست، در  ایران می‌ماند اما اگر مجوز تهیه نشود جایگزینش معرفی می‌شود که یک شرکت چینی است و برای فاز دوم که استقرار تأسیسات فشار افزایشی است و ضعف در دانش غنی ساخت آن، یکی از توجیهات قرارداد با توتال بود، از شرکت‌های ارائه دهنده خدمات فنی استفاده کرد.
درباره توانمندی داخلی برای اجرای قرارداد با توتال گفتنی است، سکوهایی که قرار است در فاز نخست این قرارداد ساخته شود، قبلا در دیگر فازهای پارس جنوبی از سوی پیمانکاران ایرانی ساخته و نصب شده، پس می‌توان فاز نخست آن را توسط شرکت‌های ایرانی به اجرا رساند و برای فاز دوم که استقرار تأسیسات فشارافزایی است و ضعف در دانش فنی ساخت آن، یکی از توجیهات قرارداد با توتال بود، از شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات فنی استفاده کرد.پس همانطور که مشخص است، فاز 11 پارس جنوبی معطل تقریبا هیچ است و هیچ دلیلی برای تعلل در توسعه این فاز وجود ندارد. از این رو، بهتر است وزارت نفت ایران از موضع ضعف خارج شده و به جای آنکه منتظر به پایان رسیدن روزشمارِ ماندن یا نماندن توتال و یا روزشمارِ باقی ماندن یا نماندن برجام بماند، توسعه فاز 11 را هر چه زودتر با حضور یا بدون حضور توتال تسریع کند.