روزنامه هفت صبح نوشت: افشانی از ابتدا گزینه مورد حمایت حزب اعتماد ملی بود اما بعدها ضلع دیگر مثلث احزاب درگیر انتخاب شهردار، یعنی کارگزاران سازندگی به میدان حمایت از او آمد. کارگزاران در این حمایت غیرمستقیم از افشانی توانست در شطرنجی سیاسی، ضلع دیگر مثلث احزاب درگیر یعنی حزب اتحاد ملت را کیش و مات کند. ماجرا از آنجا شروع شد که سه حزب اصلی اصلاح‌طلبان یعنی حزب اتحاد ملت، حزب اعتماد ملی و حزب کارگزاران سازندگی، برای انتخاب شهردار آینده تهران وارد عرصه شدند. آنگونه که «خبرآنلاین» تحلیل کرده، در ابتدا محسن هاشمی گزینه جدی‌تری محسوب می‌شد اما اعضای شورای شهر به دلیل آنچه باعث می‌شد ترکیب شورا به هم بخورد، با حضور محسن هاشمی به عنوان شهردار تهران موافقت نکرد. بعدها مشخص شد حزب اتحاد ملت برای سوق دادن انتخاب شهردار به گزینه‌های مدنظر خود پشت این ماجراست.
اگر به ترکیب 21 نفر شورای شهر نگاه کنیم، متوجه خواهیم شد که صف‌کشی‌ها چگونه است. با وجود آنکه همه اعضای شورای شهر تهران از اصلاح‌طلبان هستند اما هرکدام از آنها از حزب‌های مختلفی حضور دارند که بیشترین سهم متعلق به حزب «اتحاد ملت» است؛ حزبی که بیشترین نزدیکی به اصلاح‌طلبان و رئیس دولت اصلاحات را دارد. شورای شهر در شش گروه؛ اتحاد ملت (چهار عضو: میرلوحی، نوری، اعطا و میلانی و دو موتلف: خداکرمی و آروین)، کارگزاران (دو عضو: هاشمی و امانی و دو موتلف: علیخانی و حبیب‌زاده)، اعتماد ملی (سه عضو: حق‌شناس، امینی و نظری)، مستقلان (عضو: سالاری، فراهانی، نژادبهرام، فخاری و خلیل‌آبادی) و منفردها (سه عضو: مسجدجامعی، الویری و رسولی). بنابراین بزرگ‌ترین نقش را حزب اتحاد ملت دارد که شنیده می‌شد قرار است با دادن رای سفید به «زیر میز» بزنند. در آخرین جلسه اما آنها تصمیم گرفتند که بالاخره با حزب کارگزاران به تفاهم برسند و گزینه اعتماد ملی را بر سر کار بیاورند.