به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، گروهی از باستان‌شناسان در سال 2008 اسکلت الاغ‌هایی را یافتند که در زیر خانه‌های تجار کنیایی در شهری باستانی مدفون شده بود. آنها در مطالعات خود دریافتند که تجار آن زمان برای نقل و انتقال کالاهای خود تنها از الاغ‌ استفاده و آنها را با بستن دهنه، کنترل می‌کردند.
کنعانیان بعد از این که نهایت استفاده را از این حیوانات می‌بردند، الاغ‌های بارکش را قربانی و جنازه آنها را در حفره‌هایی در کف خانه‌هایشان دفن می‌کردند. دفن کردن قربانیان در زیر یا اطراف خانه، کاری معمول در خاور دور به شمار می‌رفت و حتی در مواردی، انسان‌ها را به این شکل قربانی می‌کردند.
در باور مردم آن زمان، این قربانی‎ها به منظور فرونشاندن خشم خدایان و دور ماندن خانه‌ها از بلایا انجام می‌شد. تجار برای حفاظت از خدایان به قربانی کردن این الاغ‌ها متوسل می‌شدند که حدود 2700 سال پیش از میلاد مسیح زندگی می‌کردند و این مسئله، اهمیت حیوانات را در زندگی روزمره آنها نشان می‌دهد.
باستان‌شناسان، قدمت این یافته‌ها را با روش تعیین سن کربنی، مشخص کرده‌اند. بنابراین، در اوایل عصر برنز، این الاغ‌ها مهم‌ترین وسیله برای جابه‌جایی‌محسوب می‌شدند که از آنها در حمل و نقل کالا یا حتی انسان استفاده می‌شد.
دانشمندان حدود یک دهه قبل اسکلت‌های الاغ‌ها را پیدا کرده بودند، اما گروهی از باستان‌شناسان بین‌المللی در سه سال گذشته اقدام به مطالعه و بررسی آنها کرده‌اند. محققان نشانه‌های عجیبی روی دندان‌های این اسکلت‌هاا یافتند. تیزی دندان‌های آن شبیه دندان‌های اسب‌ و سایر بزها بوده است و همچنین، یافته‌ها حاکی از آن است که دندان‌ها به جسمی نرم مانند طناب یا چوبی ساییده شده است که از آن برای مهار کنترل حیوان استفاده می‌شد.
این یافته‌ها، باستان‌شناسان را شگفت‌زده کرد چرا که تاکنون تصور می‌کردند که این ساییدگی‌ها تنها به هزار سال پیش، به اواسط عصر برنز و بعد از سال 2000 قبل از میلاد مسیح برمی‌گردد. پیش از این، با توجه به نقاشی‌هایی که از بین‌النهرین به جا مانده بود، محققان بر این باور بودند که الاغ‌ها را با استفاده از حلقه‌ای که داخل بینی حیوان می‌انداختند، مهار می‌کردند. مطالعات بیشتر حکایت از آن دارد که این الاغ‌ها در مصر متولد و به شهر دیگری منتقل شده‌اند تا ماه‌های آخر عمر خود را آنجا سپری کنند.