علی‌احمد قیطاسی اول اردیبهشت سال 1344 در شهرستان سقز از توابع استان کردستان به دنیا آمد. پدرش ستار نظامی بود و برای ادامه خدمت به شهرستان نهاوند منتقل شد و همین امر باعث شد تا علی‌احمد در بین کودکان و نوجوانان انقلابی نهاوند پرورش یابد.
با آغاز جنگ تحمیلی روانه جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد تا از کیان ایران اسلامی دفاع کند. پس از شرکت در عملیات‌های مختلف، در جریان شناسایی یکی از محورهای عملیاتی به همراه معاون خود سلیمان اکبری و نیروهای تحت امر برای عملیات شناسایی وارد منطقه زبیدات عراق می‌شوند اما در دام کمین نیروهای دشمن می‌افتند.
علی‌احمد و سلیمان نیروهای خود را از معرکه نجات می‌دهند، اما خود اسیر نیروهای بعثی عراقی شده و به پادگان العماره منتقل می‌شوند.
علی احمد تا سال 1369 در پادگان العماره اسیر بود تا اینکه با آغاز مبادله اسرای ایرانی و عراقی مقدمات بازگشت وی نیز به وطن فراهم می‌شود اما به علت اعتراض او به مسئولان پادگان به دلیل جلوگیری از آزادی 8 نفر از اسرای ایرانی از خروج وی جلوگیری می‌شود.
این درگیری با مشارکت سلیمان منجر به کشته شدن یکی از افسران عراقی می‌شود که در نهایت هر دو نفر در دادگاه نظامی محکوم به مرگ با جوخه اعدام می‌گردند.
از زمان پایان جنگ تا 27 سال بعد خبر یا نشانه‌ای از این دو همرزم مجاهد به دست نمی‌آید تا اینکه با پیگیری مسئولان کشور و تلاش همرزمان شهید و شاهدان عینی، اردوگاه العماره عراق مورد تفحص قرار گرفته و پس از 27 سال پیکر شهیدان علی‌احمد قیطاسی و سلیمان اکبری در کنار هم در حالی که هنوز لباس‌های ایشان سالم است به دست می‌آیند.