سرویس خارجی-
رئیس اقلیم کردستان عراق که به اشتباه در مورد حمایت‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی از طرح تجزیه‌طلبانه‌اش، حساب باز کرده بود، حالا مجبور به کناره‌گیری از قدرت و احتمالاً خداحافظی دائمی با دنیای سیاست شده است.
اعتماد به آمریکا و رژیم اسرائیل در منطقه، آخرین قربانی خودش را هم گرفت و «مسعود بارزانی» را از اریکه قدرت و ریاست 12 ساله‌اش به زیر کشید.
در ارتباط با دیدارها و نشست‌های پشت پرده‌ای که طی سال‌های گذشته میان سران آمریکایی و اروپایی و فرستاده‌های رژیم صهیونیستی با رئیس سابق اقلیم کردستان عراق برگزار شده و وعده‌هایی که آنها به بارزانی داده بودند، هنوز اخبار زیادی به بیرون و رسانه‌ها درز پیدا نکرده است و فقط از اینجا و آنجا، جسته و گریخته گزارشاتی به دست می‌رسد که نشان می‌دهد طرف‌های صهیونیستی و غربی به رئیس سابق اقلیم، در مورد جدایی، دلگرمی می‌دادند و مقاصد شوم و شیطانی خود را به او تلقین می‌کردند.
در مقابل، بارزانی که هدف و آماج این پروسه بود و پذیرفت که روی وعده‌های پشت پرده غرب سرمایه‌گذاری کند، نتوانست درک کند که این همه هجمه وسوسه‌کنندگان، نشانه ضعف و درماندگی آنها در مقابل تحولات شتابان منطقه است. به هر حال، در شرایط کنونی که بارزانی از تخت قدرت به زیر کشیده شد، بیش از همه دریافته است که هیمنه آمریکا و اسرائیل بر منطقه، یک هیمنه پوشالی است و از این پس، دیگر نمی‌توان روی حمایت‌های آنها در شرایط خاص، حساب باز کرد و اگر کسی چنین بکند، پایانی غم‌انگیز مثل بارزانی را تجربه خواهد کرد.
ماجرای تروریست‌ها در سوریه
همان‌طور که گفته شد، اعتماد به هیمنه پوشالی آمریکا و یکه‌تازی اسرائیل در منطقه غرب آسیا، پیش از این هم قربانیانی گرفته است. طی سال‌های گذشته و در گرماگرم جنگ داخلی سوریه، تروریست‌ها و حامیان منطقه‌ای آنها، روی قدرت بلامنازع آمریکا و اسرائیل حساب ویژه‌ای باز کرده بودند و همین ذهنیت باعث شده بود که فرستادگان گروه‌های مسلح به مذاکرات ژنو، مطالبات نامعقول و خلاف واقع داشته باشند و از خواسته خود کوتاه هم نیایند.
اما، «جان کری» وزیر خارجه وقت آمریکا در دولت «باراک اوباما» که ضعف‌های کشورش را در منطقه می‌دانست، هرچه تلاش کرد از سطح مطالبات مخالفان دمشق بکاهد، موفق نشده و همین مسئله در سال 2016 به مشاجره لفظی میان جان کری و نمایندگان مخالفان انجامیده بود. کری حتی گروه‌های معارض را تهدید کرده بود که دیگر از آنها حمایت نخواهد کرد.
البته، این حمایت نکردن آمریکا، برای واشنگتن یک انتخاب نبود و در واقع، کاخ سفید مجبور شد تروریست‌ها را در گرداب سوریه رها کند.
در همان سال‌های 2015 و 2016 بود که رژیم آل‌سعود فهمید از آمریکا نمی‌توان انتظارات زیادی داشت؛ این رژیم اصرار داشت که آمریکا باید در سوریه مداخله نظامی (زمینی) کند. ولی آمریکایی‌ها از این اقدام طفره می‌رفتند. به همین خاطر و در زمانی که سعودی پشتیبان خود را سست یافتند، تلاش کردند به روسیه نزدیک شوند. اما، چون پیوند رژیم آل‌سعود با آمریکا و اسرائیل، پیوندی ساختاری است، این رژیم اقبال چندانی برای نجات خود از تحولات پیش‌روی منطقه نخواهد داشت.
آینده بارزانی
همزمان با غائله همه‌پرسی جدایی‌طلبی در اقلیم کردستان عراق، «کارلوس پوگدمونت» رهبر جدایی‌طلبان منطقه «کاتالونیا»ی اسپانیا هم پروژه مشابهی را در این کشور به اجرا گذاشت و البته، این پروژه نیز به شکست منتهی شد.
اما چیزی که در ماجرای کاتالونیا قابل توجه است، این که هم اکنون مقامات مادرید از احتمال حبس 30 ساله پوگدمونت حرف می‌زنند و در واقع، یک چنین مجازات شدیدی را برای اتهام جدایی‌طلبی، در نظر دارند.
مسعود بارزانی در آخرین نطق رسمی و تلویزیونی خود، طوری سخن گفت که انگار کار درستی را انجام داده است. وی روز یکشنبه گذشته در این سخنرانی خود که به طور زنده پخش می‌شد، انگشت اتهام را به سمت بغداد و سلیمانیه (حزب اتحادیه میهنی کردستان عراق) گرفت! و گفت: «هدف از همه‌پرسی ]غیرقانونی[، حل مسالمت‌آمیز مشکلات‌مان بود. اما بغداد همه‌پرسی را بهانه‌ای برای حمله به کردستان قرار داد.» وی در ادامه مدعی شد: «می‌دانستیم دعوت به جدایی، بهایی دارد، اما با خیانت بزرگی مواجه شدیم.»
بارزانی بدون آنکه از اقدام غیرقانونی خود، مبنی بر برگزار کردن همه‌پرسی غیرقانونی سوم مهر، عذرخواهی کند، غیرمستقیم از این اقدام دفاع کرد و گفت: «هیچ شخصی با ما نایستاد، جز کوه‌هایمان... بدانید شرایط فعلی موقت است و زیاد استمرار نخواهد یافت.» بارزانی حتی مدعی شد: «رقبایی که شهر کرکوک را به نیروهای عراقی بدون جنگ تسلیم کرده‌اند، مرتکب خیانت بزرگی شده‌اند.»
بارزانی در حالی جدایی‌طلبی را آرمان خود می‌داند که کارشناسان، آن را سیاستی کاملاً ارتجاعی و زمینه‌ساز عقب‌ماندگی و قربانی شدن انسان‌های بی‌گناه می‌دانند. به همین دلیل است که کشورها و نهادهای منطقه‌ای و بین‌المللی برای جدایی‌طلبان، مجازات‌های سخت در نظر می‌گیرند. در مجموع، هر چند همان‌طور که «نیویورک تایمز» هم نوشته، استعفای بارزانی از ریاست اقلیم، تازه‌ترین پیامد همه‌پرسی جدایی سوم مهر است، ولی بارزانی باید پاسخگوی وقایع 35 روز اخیر در اقلیم و شمال عراق باشد.