سرویس اجتماعی-

عیسی کلانتری در حاشیه جلسه دیروز هیئت دولت در جمع خبرنگاران درباره محصولات تراریخته، گفت: در حال حاضر 70 درصد مواد غذایی ما از محصولات تراریخته است، تمام خوراکی‌هایی که وارد کشور می‌شود بیش از 70 درصد آنها تراریخته است و بیش از ۷۰ درصد خوراک دام یا روغن نباتی تراریخته است.
کلانتری افزود: عمده دلیل استفاده از محصولات تراریخته این است که این محصولات موجب صرفه‌جویی در مصرف سم می‌شود زیرا عمده آلودگی محیط زیست به دلیل مصرف سموم و کود شیمیایی است و محصولات تراریخته در واقع با این سموم مبارزه می‌کنند.
وی در مورد اظهارات معصومه ابتکار رئیس پیشین سازمان محیط زیست مبنی بر اینکه محصولات تراریخته سرطان‌زا هستند، گفت: اگر خانم ابتکار ثابت کند که محصولات تراریخته سرطان‌زا هستند ما این مسئله را پیگیری می‌کنیم.
رئیس سازمان محیط زیست با اشاره به اینکه در هیچ جا از نظر علمی احساس نشده که محصولات تراریخته سرطان‌زاست، تصریح کرد: اگر این محصولات سرطان‌زاست پس چرا اجازه واردات آنها داده می‌شود. من نمی‌دانم چرا این مسائل مطرح می‌شود؟
چه کسانی به جای مردم تصمیم می‌گیرند؟
نکته مهمی که کیهان پیش از این هم به آن پرداخته، این است که چرا با وجود ممنوعیت کشت و مصرف محصولات تراریخته (دستکاری ژنتیک شده) در بسیاری از کشورهای اروپایی و آمریکا و حتی آسیا و اعلام نظر بسیاری از محققان درباره خطرناک بودن محصولات تراریخته و در خوشبینانه‌ترین حالت، احتمال بالای خطر مصرف این محصولات، حق انتخاب برای مردم در نظر گرفته نمی‌شود؟ اینکه گفته می‌شود 70 درصد مواد غذایی تراریخته است کافی نیست چراکه باید پاسخ داده شود چه کسانی با چه توجیه یا خدای نکرده منافعی به جای مردم در این زمینه تصمیم گرفته‌اند؟ حتی اگر این محصولات وارد می‌شود آیا نباید طبق پروتکل ایمنی زیستی به صورت واضح و صریح برچسب گذاری شود و در کنار آن هم محصولات غیرتراریخته عرضه شود تا مردم حق انتخاب داشته باشند؟
این روزها به طور مثال در بیشتر روغن‌های خوراکی عرضه شده در بازار کشور که از دانه‌های روغنی همچون ذرت، سویا و... تولید می‌شوند اگر با دقت زیاد یا ذره بین نگاه کنید عنوان تراریخته یا تغییر ژنتیک یافته قید شده است اما به جرأت می‌توان گفت بسیاری از مردم این عنوان را نمی‌بینند و حتی بسیاری از مفهوم آن اطلاع ندارند.
نکته دیگر اینکه اگر قرار باشد اطلاع‌رسانی دقیق و کاملی از تراریخته بودن مواد غذایی انجام شود پس با وجود تراریخته بودن70 درصد مواد غذایی طبق گفته آقای کلانتری، باید شاهد برچسب‌گذاری گسترده طیف وسیعی از مواد غذایی به عنوان تغییر ژنتیک یافته باشیم اما عملاً چنین چیزی به چشم نمی‌خورد و معنی آن این است که مردم بسیاری از محصولات تراریخته را بدون حق انتخاب و اطلاع از ماهیت آن مصرف می‌کنند.
 از سوی دیگر استفاد فراوان از محصولات تراریخته در خوراک دام  که رئیس سازمان محیط زیست هم به آن اشاره دارد باعث می‌شود که مردم ناخواسته و به صورت غیرمستقیم به عنوان مصرف‌کننده محصول نهایی این دام‌ها در معرض خطر قرار بگیرند.
با وجود اینکه مسئله مواد غذایی تراریخته بسیار مهم و حیاتی می‌باشد اما تناقض در موضع گیری مسئولان دولتی و فرد محور بودن به جای برخورد علمی و اصولی در این موضوع عجیب به نظر می‌آید. موافقت ضمنی وزارت بهداشت، موضع مبهم وزارت کشاورزی، مخالفت سرسختانه سازمان محیط زیست در زمان خانم ابتکار و موافقت صریح رئیس جدید این سازمان با محصولات تراریخته نشان از کم‌توجهی دولت و نداشتن یک موضع مشخص و صریح در این زمینه دارد که می‌تواند مشکل‌ساز باشد.
در هیچ جای جهان اینگونه نیست که با عوض شدن رئیس ‌یک سازمان، مبانی نظری و علمی آن سازمان هم تغییر کرده و مجوز‌ها یا عدم موافقت‌های آن تشکیلات، به فراخور حال و علاقه رئیس ‌تعیین شود! اما ظاهرا در دولت دوازدهم، تصمیم چنین است! ذکر این نکته ضروری است که مسئولان سازمان محیط زیست در دولت یازدهم به ریاست دکتر روحانی، صراحتا بر زیانبار بودن کشت محصولات تراریخته و عدم موافقتشان با این کار تاکید کرده بودند و برای این اظهارنظر خود، استدلال‌های علمی محکم و قابل قبولی هم داشتند. اما حالا «نظر شخصی رئیس ‌جدید» تعیین‌کننده شده نه موضوعیت علمی و سلامتی مردم!
درباره سوال آقای کلانتری مبنی بر اینکه اگر این محصولات سرطان‌زاست پس چرا اجازه واردات آنها داده می‌شود؟ باید گفت در شرایطی که در مبادی ورودی و حتی داخل کشور آزمایشگاه مناسبی برای بررسی تراریخته بودن مواد غذایی وارداتی و مضرات آنها وجود ندارد، چطور می‌توان از سرطان‌زا نبودن این محصولات مطمئن شد؟ ضمن اینکه ممکن است بسیاری از محصولات تراریخته بدون برچسب و شناسنامه صحیح و یا حتی از مبادی غیر رسمی وارد کشور شود. اینجاست که نقش وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو به عنوان متولیان اصلی سلامت مردم بیشتر باید مورد توجه قرار گیرد. شاید سختگیری امروز و وسواس به خرج دادن وزارت بهداشت در موضوع ورود و مصرف مواد غذایی تراریخته و ایجاد آزمایشگاه‌های مجهز در مبادی ورودی و سطح کشور برای بررسی دقیق این محصولات، کشور را از هزینه کردن هنگفت در آینده برای درمان بیماران تحت عنوان طرح تحول سلامت و ... تا حد زیادی بی‌نیاز کند.