روزنامه آمریکایی نیویورک‌تایمز ضمن انتشار این تحلیل نوشت: ایران گام‌هایی برمی‌دارد تا قدرت شبه نظامیان در عراق را به قدرت سیاسی  تبدیل کند، یعنی همان اقدامی که با حزب‌الله در لبنان انجام داد.
این گزارش می‌افزاید: به هر فروشگاهی که در عراق وارد شوید، قفسه‌های لبریز از کالاهای ایرانی را می‌بینید: شیر، ماست، مرغ. تلویزیون را که روشن کنید، کانال بعد از کانال، برنامه‌های هوادار ایران پخش می‌شود.
ساختمان تازه‌ای ساخته می‌شود، سیمان و آجرش از ایران می‌آید و هنگامی که مردان و زنان عراقی بیمار می‌شوند، این داروهای ایران است که می‌تواند، بیماری آنها را بهبود بخشد. اینها همه نیمی از ماجرا هم نیستند.
«تیم آرانگو» تحلیلگر نیویورک تایمز معتقد است: در سراسر عراق، شبه نظامیان مورد حمایت ایران، به سختی در حال ساخت مسیری برای انتقال نیرو و تسلیحات برای نیروهای خود در سوریه و لبنان هستند.
همچنین در مراکز قدرت در عراق، حتی مقام‌های ارشد کابینه عراق با ایران همسو هستند.
این گزارش در ادامه می‌نویسد: هنگامی که 14 سال پیش، آمریکا به عراق حمله کرد تا «صدام حسین را سرنگون کند، عراق را به عنوان گرانیگاه یک خاورمیانه جدید می‌دید و انبوهی از سرمایه و خون را به این کشور روانه کرد؛ در این جنگ حدود 4 هزار و 500 آمریکایی کشته و بیش از یک تریلیون دلار هزینه شد.
اما ایران از همان فردای حمله آمریکا به عراق تفسیر دیگری داشت؛ مجالی برای تبدیل عراق به کشوری دوست و متحد.
دشمنی که هشت سال از دهه 1980 میلادی را با آن جنگیده بود و در آن جنگ عراق از سلاح‌های شیمیایی استفاده کرد اما ایران موفق شد تا عراق را از یک تهدید به فرصت تبدیل کند. پس در این هماوردی، ایران بود که پیروز شد و آمریکا باخت.
پس از آنکه داعش در سال 2014 وارد استان دیاله و نواحی همجوار شد، ایران وارد میدان شد. انبوه نیروهای شبه نظامی به این منطقه سرازیر شدند و به پیروزی سریع دست یافتند.
یک جمله سرلشکر «قاسم سلیمانی» کافی بود تا ارتشی از پیمانکاران محلی عراق، بلدوزرها و کامیون‌های راهسازی را برای ساخت این جاده به رایگان بسیج کنند.