نگاهی به دیروزنامه‌های زنجیره‌ای
برجام اگر خاصیت داشت فکری به حال مفاد خود می‌کرد/اقتصاد مقاومتی پیش‌کش!
سرویس سیاسی -
روزنامه وقایع اتفاقیه در سرمقاله خود با عنوان « برجام، پشتوانه اقتصاد مقاومتي» بار دیگر با تکرار این دروغ بزرگ که برجام مانع از اقدام نظامی علیه ایران شد نوشت: ]قبل از برجام[ اين احتمال وجود داشت که تحريم‌ها گسترش پيدا کنند يا استراتژي سخت‌افزاري يعني اقدام نظامي عليه ايران اتفاق بيفتد. در مواجهه با چنين وضعيتي، خرد سياسي اقتضا مي‌کرد اختلافات ايران با غرب به نحوي عقلاني حل‌وفصل شود. اين واقعيت را بايد پذيرفت که در دولت سابق، مذاکرات به نتيجه و رسيدن به راه‌حل منجر نمي‌شد اما حسن روحاني و محمدجواد ظريف تلاش کردند توافق هسته‌اي در قالب معاهده برجام را به نتيجه برسانند.
این روزنامه در ادامه نوشت: « برجام نيز درجهت برداشته شدن تحريم‌ها و از ميان رفتن تنگناهاي اقتصادي کشور نتايج مثبتي را دربرداشت و به‌طور نسبي، تأثيري بزرگ را مي‌تواند در رفع مشکلات و تنگناهاي اقتصادي کشور داشته باشد. در مجموع، برجام با گشايشي که پيش‌روي اقتصاد کشور قرار داده، مي‌تواند در اجرايي شدن اصول و مفاد اقتصاد مقاومتي، تأثير چشمگيري داشته باشد.»
این عبارات در جهت تلاش صورت گرفته برای هویت‌تراشی جدید برای برجام و متناسب با شعار سال جدید است که طی دو سه روز اخیر از سوی وزیر خارجه مطرح و توسط سخنگوی دولت تایید شده است تا به نوعي با يك چشم برهم زدن دولت يازدهم را عامل به شعار سال 96 حتي در سال‌هاي قبل و در زمان تصويب برجام نشان دهند! در حالی که با گذشت یک سال‌ونیم از اجرای برجام سیاست‌های دولت در حوزه اقتصاد به جز واردات چند هواپيما و ميلياردها دلار جنس قاچاق به کشور چیز دیگری برای مردم نداشته است باید گفت برجام اگر قوت و خاصیتی داشت فکری به حال مفاد و وعده‌های بر زمین مانده خود می‌کرد، اقتصاد مقاومتی پیش‌کش!
دفاع از عملکرد 4 ساله روحانی به سبک ترکان:
روحانی اولین بار امام را با این پیشوند نامید!
روزنامه اعتماد در سرمقاله خود به قلم ترکان مشاور رئيس‌جمهور آراء اصلاح‌طلبان را موجب پیروزی حسن روحانی در انتخابات 96 عنوان و در اظهاراتی عجیب که نشان از تهی بودن دست آنها برای دفاع از عملکرد 4 ساله روحانی دارد، عضویت وی در جامعه روحانیت مبارز تهران و استفاده از پیشوند امام برای بنیانگذار کبیر انقلاب را ملاکی برای اصلح دانستن وی در انتخابات پیش رو عنوان کرد و نوشت: «يادمان نرود كه در سخنراني مسجد ارگ قبل از انقلاب، آقاي روحاني نخستين بار بنيانگذار انقلاب را به نام امام خواند و از آن به بعد، اين واژه مورد استقبال مردم قرار گرفت. اين مسئله آدرسي است به سابقه جامعه روحانيت مبارز تهران و نقش آقاي دكتر روحاني در اين تشكل سياسي».
ترکان در ادامه نوشت: «گفت‌وگوهاي قبل از انتخابات نيز بسيار روشنگر است چراكه فضايي فراهم مي‌شود تا هم مخالفان انتقادات خود را مطرح كنند و هم كانديداهاي انتخاباتي، پاسخ دهند. مردم نظاره مي‌كنند به اينكه منتقدين چه مي‌گويند و كانديداها چطور دفاع مي‌كنند و اينها در ذهن مردم منجر به قضاوت و رشد سياسي مي‌شود».
مشاور رئیس جمهور در حالی به ظاهر از مناظره‌های پیش از انتخابات استقبال کرده است که خالی بودن دست دولت از عملکرد مناسب در حوزه‌های مختلف و به خصوص معیشتی و اقتصادی طی ماه‌های اخیر مجموعه اصلاح‌طلبان - اعتدالیون و حتی نزدیکان رئیس‌جمهور را وادار کرده که برای تحت تاثیر قرار دادن مناظره‌ها دست به بهانه‌جویی‌های مختلف بزنند و یا بدنبال معرفی کاندیدای «ضربه‌گیر» در مناظره‌ها باشند.
پیرسالاری و عافیت‌طلبی، رفتار رایج اصلاح‌طلبان
و نمایندگان لیست امید
روزنامه آفتاب یزد در یادداشتی با عنوان «آفت‌های اصلاح‌طلبی» نوشت: «رخوت و کسالت لاک‌پشتی ناشی از پیرسالاری، سالهاست که همچون بختک بر سیستم‌های مختلف اجرایی است. پیرگرایی، هزینه سختی را بر کشور تحمیل نموده است. یکی از عوامل کندی و رخوت در گردش نخبگان در جامعه، همین پیرگرایی است. جالب آن است که علیرغم جهت‌گیری گفتمان اصلاح‌طلبی و شعار اصلاح‌طلبان، پیرسالاری، در جریان اصلاحات بیشتر از سایر نحله‌های فکری و گفتمان‌ها به چشم می‌خورد.»
در بخش دیگری از این یادداشت آمده است: «بسیاری از نمایندگان لیست امید که در هنگامه انتخابات، داعیه پیگیری منویات و مطالبات مردم را داشتند، امروز در لاک پوشالی سکوت، سرفروبرده و گوشه سلامت برگزیده‌اند، غافل از آنکه در حال غرق شدن و شاید غش کردن تدریجی (به سمتی نامعلوم) هستند. این نقیصه بر بسیاری از نمایندگان اصلاح‌طلب شورا نیز عارض شده است».
سردرگمی مدعیان اصلاحات درباره حضور کاندیدای موازی
روزنامه آرمان دیروز در مطلبی با عنوان «پزشکیان در مسیر پاستور» نوشت: «به نظر مي‌رسد اگر روحاني به هر دليلي در عرصه حاضر نشود و پزشكيان حضور داشته باشد، همان مسير را طي خواهد كرد».
در بخش دیگری از این مطلب آمده است: «مسعود پزشكيان در اواخر سال گذشته سفرهاي زيادي به شهرهاي مختلف داشت كه در هر سفر مورد استقبال بالاي مردم قرار گرفت».
ظاهرا هرچه به انتخابات نزدیک‌تر می‌شویم، سردرگمی مدعیان اصلاحات درباره معرفی نامزد موازی در کنار حسن روحانی شدت بیشتری به خود می‌گیرد.
کارنامه پر از خالی دولت و بازخورد منفی آن در افکار عمومی موجب شده است که مدعیان اصلاحات صراحتا اعلام کنند که بزرگترین رقیب روحانی، کارنامه اوست.
آنها از یک سو اعلام می‌کنند که برخلاف اصولگراها به نامزد واحد رسیده‌اند و گزینه واحد، حسن روحانی است و از سوی دیگر درباره اعتماد مجدد مردم به روحانی تردیدهای جدی دارند و به دنبال معرفی شخص دیگری هستند.
وحدت اصولگرایان نگرانی اصلاح‌طلبان
روزنامه زنجیره‌ای شرق نگرانی خود را همچون شماره‌های گذشته از وحدت اصولگرایان با گزارشات و نوشتارهای متعددی درباره حضور برخی نامزدهای احتمالی در انتخابات بروز داد.
یکی از حامیان دولت یازدهم در این راستا در گفتوگو با شرق وحدت اصولگرایان را تقریبا محال دانست و گفت: در رسیدن اصولگرایان به وحدت برای معرفی کاندیدای واحد یک تا دو درصد احتمال وجود دارد، بنده اصلا خوش‌بین به رسیدن اصولگرایان به اجماع و وحدت مطلوب نیستم. روحیه گذشت هم در این گروه بسیار کم است، تا آنجاکه دیدیم آقای چمران گفته است از بین ٥٠ نفر ٣٠ نفر، از بین ٣٠ نفر ١٠ نفر و از بین ١٠ نفر یک نفر باقی می‌ماند و ٩ نفر باقی‌مانده باید بیایند و تعهد بدهند که ما به نفع کاندیدای اصلح کنار می‌رویم. صحبت آقای چمران نشان‌دهنده این است که ٩ نفر دیگر ممکن است بر خلاف تعهد خود در صحنه بمانند، همان‌طوركه در دوره قبل دیدیم، چند نفر دیگر در صحنه ماندند، با اینکه گفته بودند کنار می‌رویم. این مشکل بزرگی است که اصولگرایان زمانی که احساس تکلیف شرعی می‌کنند و به بهانه همین احساس وظیفه شرعی، خود را مکلف به حضور در صحنه و ماندن در رقابت می‌بینند.
اظهارات این شخصیت حامی روحانی به خوبی نشان‌دهنده نگرانی مدعیان اصلاحات از رسیدن اصولگرایان به اجماع و وحدت و معرفی یک نامزد واحد است تا جایی که این نگرانی را با القای این گزاره که وحدت اصولگرایان محال است و تحریک برخی گزینه‌های احتمالی به ماندن در صحنه تا آخر بروز می‌دهند با این وجود با مراجعه به انتخابات 92، عدم وحدت و ماندن همه گزینه‌ها در صحنه را به چالش کشیده و نتیجه آن را شکست می‌دانند، این تناقض به خوبی تشویش و نگرانی را در اردوگاه اصلاح طلبان نشان می‌دهد، آنان نگرانند که اصولگرایان از تجربه 92 درس آموخته باشند و با وحدت به نتیجه برسند.
مردم با هم قهر نیستند ولی باید آشتی کنند!
یکی از فعالان سیاسی اصلاح طلب در گفتوگو با روزنامه زنجیره‌ای شرق به انتظارات این جریان سیاسی از روحانی در انتخابات پیش رو پرداخت و گفت: از روحانی به‌عنوان فردی که در مقام ریاست‌جمهوری قرار گرفته، انتظارات زیادی داریم؛ اما شرطی نداریم. انتظارات اصلاح‌طلبان این است که رئیس‌جمهور با مجموعه نیروها کار کند تا دولت تواناتری داشته باشد، حوزه تخصصی را به نیروهای متخصص واگذار کند، جامعه مدنی را بیش از این مورد توجه قرار دهد و بر سیاست‌های درست خارجی که تا به امروز هم چنین بوده، تأکید بیشتری شود.
عبدالله رمضان زاده با طرح دوباره طرح نامفهوم و بی‌مبنای آشتی ملی گفت: بحث آشتی ملی به‌عنوان فراموش‌کردن مواضع سیاسی نیست، اولویت‌بندی در نیازهاست، در آن روز هم مردم شعارهای سیاسی را دادند، مهم این بود که همدیگر را تحمل کردند، همین را دنبال می‌کنیم که در فضای سیاسی کشور هر گروهی نظر خود را مطرح و گروه دیگر آن را تحمل کند.
رمضان زاده با این وجود که اذعان می‌کند مردم با هم اختلافی ندارند از طرح آشتی ملی سخن می‌گوید و پاسخ نمی‌دهد که چه کسانی بایستی با هم آشتی کنند؟!
کابینه دولت یا مدرسه پیرمردها !
عباس عبدی از تئوریسین‌های اصلاحات دیروز طی یادداشتی با عنوان «جوانان و انتخابات؛ چرا جوانان عقب ماندند؟» در روزنامه ایران با مورد توجه قراردادن ضرورت حضور جوانان در عرصه‌های مدیریتی کشور، گرچه با طرح انتقاداتی به دولت قبل و تأکید بر اینکه «بالا بودن میانگین سن این دولت قابل فهم است»، تلاش کرد دولت فعلی را از مطلب خود ناراحت نکند اما در عین حال نوشت:
«میانگین سنی هیئت دولت در اوایل انقلاب حدود 38 سال بود که اکنون به 63 سال رسیده است. به عبارت دیگر در 35 سال گذشته بر میانگین سنی آنان اضافه شده است ... برای دولت بعدی باید قول روشن و دقیقی داده شود. پیشنهاد می‌شود بطور روشن گفته شود که میانگین سنی دولت بعدی به حدود 50 سال خواهد رسید. این مهم‌ترین فرضی است که برای یک پوست‌اندازی اساسی در امور مدیریتی داریم. در مورد نامزدهای انتخاباتی در هر حوزه برای شوراها نیز ترکیبی از نسل جدید و قبلی که حداقل نیمی از آنان افراد جدید و با زیر 40 سال سن باشند، پیشنهاد می‌شود. بدون چنین تحولی ممکن نیست که نیروهای سیاسی از پیله‌های خودساخته بیرون بروند. البته مسئله اصلی سن نیست، صلاحیت است که باید در قالب سن و جوانی متبلور شود».
دولت روحانی پیرترین دولت پس از انقلاب است به‌طوری‌که خستگی و کم تحرکی اعضای کابینه تدبیر و امید موضوعی است که حتی صدای اصلاح‌طلبان را هم درآورده است.