به گزارش خبرنگار کیهان، فیلم «زادبوم» أثری با درونمایه‌ای سیاسی است که در سال 87 فقط در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد و پس از آن، امکان اکران عمومی نیافت.
ابوالحسن داودی، کارگردان این فیلم، جمعه شب گذشته با حضور در برنامه تلویزیونی «هفت» ضمن اعلام خبر نمایش قریب الوقوع فیلم خود، گفت که توقف نمایش این فیلم، بی دلیل و خنده دار بوده است. درحالی که دو نکته درباره این فیلم قابل طرح است که این کارگردان محترم باید درباره آن ها به بسیاری از مخاطب‌های فیلم پاسخ دهد.
 سوال اول اینکه چرا در فیلم «زادبوم» یکی از فرماندهان نظامی رژیم پهلوی، شخصیتی مظلوم و مثبت نمایش داده شده است؟ آیا این تصویرسازی از نیروهای رژیم طاغوت، تحریف تاریخ و القای دروغ به ذهن نسل جدید نیست؟
نکته دوم این است که در یکی از سکانس های فیلم «زادبوم» چنین نمایش داده می شود که گروهی از جوانان بسیجی و حزب اللهی، به دفتر یکی از شخصیت های سیاسی هجوم می برند و کارگردان محترم -شاید به طور غیرعمدی- این گونه تصویرسازی کرده که این جوانان، به جای در، از دیوار وارد محل مذکور می شوند و همزمان، شعار «حقیقت برو گمشو» را دائم تکرار می کنند.
سوال قابل طرح از کارگردان محترم فیلم «زادبوم» این است که آیا این تصویرسازی از گروهی از جوانان این سرزمین که اتفاقا بیشترین نقش را در تثبیت امنیت کشور و آبادانی مناطق محروم در قالب جهادگر دارند، نوعی تصویرسازی غیرواقعی به حساب نمی آید؟ احتمالا آقای ابوالحسن داودی می دانند که اگر در یک فیلم هالیوودی، چنین رفتاری به قشر خاصی نسبت داده می شد، کارگردان آن فیلم با موج شدید اعتراض های گروه های عدالت‌خواه مواجه می‌گردید. اما در کشور ما یک فیلمساز علاوه بر توهین به گروهی از جوانان این کشور، در مقام طلبکار هم ظاهر می‌شود!