به گزارش رجانیوز، مذاکرات هسته‌ای و ماجرا‌های پس از آن سوژه خوبی برای مستند‌سازهای خوش‌ایده به حساب می‌آید کسانی که از دل آن بتوانند چالش‌های جذابی که حساسیت‌های عمومی هم دارد را به تصویر بکشند مطمئناً سازنده آثار مخاطب‌داری خواهند بود. اما همین سوژه مهم را هم می‌توان برای زدن حرف‌های سطحی و حتی تمسخر جمعی از هم‌وطنانت استفاده کنی کاری که سازنده مستند «برد-برد» به خوبی از عهده آن برآمده است.
اما در فیلمی که مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی هزینه تولید آن را داده است پایه کمدی و طنز بر تمسخر مردم استوار می‌شود و ما روستایی‌ها را به چشم افرادی ساده‌اندیش و عقب‌مانده می‌بینیم!
این مستند سفارشی که در سراسر آن وجه تبلیغاتی‌اش نسبت به دولت یازدهم به وضوح به چشم می‌آید تلاش می‌کند تا با تطبیق ماجرای مذاکرات هسته‌ای بر اختلافات اهالی دو روستا نسخه مذاکره و صلح را که به تعبیر خودش نسخه‌ای برد – برد است بپیچد. به نحوی که ما مدام از زبان اهالی روستا جملاتی را در ستایش صلح و توافق می‌شنویم. در مستند القا می‌شود که خیر و صلاح مردم در رسیدن به توافق برد – برد است و غیر از این هرچه باشد موجب نزاع و درگیری خواهد بود. نسخه‌ای که از بدشانسی فیلم‌ساز این روزها مهر ابطال بر روی آن خورده است و شاید این روش در خصوص مشکلات دو روستا که اهالی آن هم‌وطن هستند ممکن باشد اما در مورد نزاع عمیق و پیچیده ایران و آمریکا نتیجه همان می‌شود که اکنون شده است. یک قدم عقب‌نشینی ایران باعث شده تا آمریکا ده قدم به پیش آید.