«ولی نصر» رئیس‌دانشکده مطالعات پیشرفته بین‌المللی دانشگاه «جان هاپکینز» آمریکا روز شنبه در یادداشتی در روزنامه نیویورک تایمز، نسبت به ظهور آنچه وی آن را محور ایرانی-روسی خواند، هشدار داد.
این چهره‌ نزدیک به دموکرات‌ها یادداشت خود را اینطور آغاز کرده است: «آتش‌بس نسبی در جنگ داخلی سوریه خبر خوبی است، اما این مسئله نباید یک تحول مهم را تحت‌الشعاع قرار دهد: ظهور یک محور نظامی روسی-ایرانی از دل این جنگ، که می‌تواند امیدها برای ثبات در خاورمیانه و مهار جاه‌طلبی‌های جهانی روسیه را بر باد دهد.»
وی با اشاره به استفاده روسیه از پایگاه هوایی نوژه همدان برای حمله به اهدافی در سوریه، نوشته است که هرچند این استفاده موقتی بود، اما هنوز هم احتمال از سرگیری آن وجود دارد. نصر افزود: «در واقع، اشتراک منافع میان روسیه‌ای که با غرب برای نفوذ راهبردی در خاورمیانه در رقابت است و تندروهای ایرانی که به دنبال چیرگی بر سیاست داخلی و خارجی هستند، موجب شده تا این دو کشور به سرعت به سمت ایجاد همکاری‌های نظامی پیش روند.»
به گزارش فارس، عضو هیئت سیاست امور خارجی وزارت خارجه آمریکا با بیان اینکه تا پیش از این تنها کشورهای غربی می‌توانستند از یک کشور در خاورمیانه برخاسته و در کشوری دیگر عملیات انجام دهند، نوشته است که اکنون روسیه هم به این توان دست یافته است. وی می‌افزاید: «هرچند که ایالات متحده و روسیه با جنگ سردی جدید فاصله زیادی دارند، اما از همه نظر به نفع آمریکاست که روسیه و ایران را از تلاش برای اتحاد جهت رقابت با غرب، بازدارد. اگر چنین ائتلافی به شکل‌گیری یک جبهه نظامی مشترک منجر شود، ایرانی غیرقابل مهارتر را شاهد خواهیم بود که قدرت خود را در خاورمیانه بیشتر بسط خواهد داد.»
نصر به همکاری فزاینده ایران و روسیه در منطقه قفقاز و همچنین سوریه اشاره کرده و نوشته جنگ در سوریه نیروهای ایرانی و گروه‌های همسو با این کشور را به جنگ‌جویانی مجرب بدل کرده است. به گفته وی «ایالات متحده برای مقابله با آن‌ها، فروش تسلیحات آمریکایی به رقبای منطقه‌ای ایران و در رأس آنها عربستان سعودی را افزایش داده است. اما همین مسئله هم جواب عکس داده و به بهانه‌ای دیگر برای تندروهای ایرانی جهت تقویت روابط نظامی با روسیه، بدل شده است.»
وی به مشکلات اقتصادی در ایران اشاره کرده و گفته که می‌توان از کمک به رفع این مشکلات اقتصادی، به عنوان اهرمی برای تقویت «نیروهای میانه‌رو» در ایران استفاده کرد، که حامی گسترش روابط با غرب و مخالف همکاری با روسیه هستند.
نصر با بیان اینکه برای حرکت به این سو باید ابتدا به جنگ در سوریه پایان داد و مسکو را متقاعد کرد که ادامه درگیری در سوریه به اقتصاد روسیه اجازه احیا نخواهد داد، نوشته است: «به همین ترتیب، سیاستمداران میانه‌رو در ایران هم برای آنکه منطق همکاری با غرب را رد کنند، باید نتایج اقتصادی توافق هسته‌ای سال گذشته را به ایرانی‌ها نان دهند. بنابراین، آمریکا باید در قبال تعهد محکم ایران به اینکه خاک یا بنادر خود را برای عملیات‌های نظامی در اختیار روسیه قرار ندهد، برای ایران منافع اقتصادی ملموسی ایجاد کند.»
وی در پایان می‌نویسد: «با فعال شدن دوباره دیپلماسی در جنگ داخلی سوریه، آمریکا باید از منافع اقتصادی توافق هسته‌ای برای تقویت موضع کسانی که آینده ایران را در همکاری با غرب و نه کرملین می‌بینند، استفاده کند.»