روی انّه قیل لِلْبَاقِرِ «ع» : «اَيُّ الْعِبَادَةِ اَفْضَلُ فَقَالَ «ع»: مَا مِنْ شَيْ‏ءٍ اَحَبَّ إِلَى اللَّهِ مِنْ اَنْ يُسْاَلَ وَ يُطْلَبَ مَا عِنْدَهُ»(1)
روایت از امام باقر«ع» منقول است که از حضرت سؤال کردند: کدامیک از عبادات افضل است؟ حضرت جواب این سؤال را ندادند، بلکه مطلب اساسی‏تر دیگری را فرمودند.
هیچ چیزی نزد خداوند محبوبتر از این نیست که عبد آنچه را نزد خدا دارد که همه چیز هم هست، از او تقاضا کند. روایات متعدّد راجع به عبادات وارد شده است که: مغز عبادت دعا است. ما بدون مغز نمی‏توانیم کار کنیم. همه کارهایمان به واسطة مغز است. در عبادات هم همین‏گونه است. آنچه مغز عبادت است و به آن جان می‏دهد، دعا است. چه بسا اگر دعا در عبادت نباشد، آن عبادت محبوب عندالله نیست.
نمی‏دانید دعا چه می‏کند! دعا مرده را زنده می‏کند. تمام معجزات انبیاء‏ و کرامات اولیاء‏، بر محور دعا بوده است. مثلاً حضرت عیسی با دعا مرده زنده می‏کرد، معجزات پیامبر اکرم با دعا بوده. هیچگاه نباید از دعا غافل شویم. چون محبوبترین عمل عندالله است. فکر هم نکنیم اگر دائماً از صبح تا شب به خدا بگوئیم: این را می‏خواهم، آن را می‏خواهم، مزاحم خدا شده‏ایم. این فکرها باطل و غلط است. چون خودمان نظر تنگیم، خیال می‏کنیم خدا هم نظرتنگ است.آنچه پیش خدا است، تمام شدنی نیست، پس دعای تو هم نباید تمام شدنی باشد.
ــــــــــــــــــــ
(1)بحارالانوارج93ص294 – مستدرک الوسائل ج5 ص 169
* پایگاه اطلاع‌رسانی آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی(ره)