سرویس ورزشی-

مطرح شدن همین موضوع سبب شد که کفاشیان رئیس فدراسیون فوتبال در گفت‌وگویی ضمن اینکه شایعه «تعلیق» فوتبال ایران را صد در صد تکذیب کردند، درباره تصمیم‌ خود برای حضور در انتخابات آتی ریاست‌ فدراسیون فوتبال، صحبت کرده است- لب کلام ایشان این است که اولا هنوز تصمیم قطعی برای کاندیدا شدن نگرفته است. ثانیا او همیشه دنبال ایجاد شرایط جدیدی برای فوتبال بوده که اگر کسی می‌تواند این شرایط را ایجاد کند، بیاید و امور فدراسیون را در اختیار بگیرد.
ثالثاً این که شاید 8 سال حضورش (کفاشیان) در فدراسیون فوتبال به مذاق بعضی‌ها خوش نیامده است. شاید اگر فضا در اختیار عده‌ای دیگر قرار بگیرد، آ‌نها بتوانند کار را پیش ببرند. ما فعلا با دو فراز اول صحبت ایشان کاری نداریم.
چرا که هم مجال اندک است و هم شاید زیادنویسی حوصله خواننده را سر ببرد و بالاخره اینکه دو فراز اول به نوعی در فراز سوم حرف ایشان نیز مستتر است. و ما درباره این بخش از اظهارات آقای کفاشیان حرف‌هایی داریم.
ملاک ماندن یا رفتن؟!
حرف اصلی‌ ما این است که اگر فردی، مدیری و مسئولی در حوزه در اختیار و تحت ریاستش، بتواند منشا خدمات باشد، در مسیر اصلاح و پیشرفت کار کند، امور آن مجموعه تحت مدیریت آن فرد، هر روز بهتر و روان‌تر حرکت کند و ... چنین فردی بدون توجه به مذاق این  و مزاج آن و خوش آمد فلان و بد آمد بهمان، باید به خدمت خود در آن حوزه که در واقع خدمت به جامعه و مردم است، ادامه دهد، و برایش روز و سال و زمان و کمیت و عمر ریاست مهم نباشد. برعکس اگر واقعا کسی به هر دلیل نمی‌تواند از عهده مسئولیت برآید، یک دقیقه ماندنش هم زیاد است!
آقای کفاشیان هم که فردی تحصیل کرده و مدیری با سابقه و خوشنام در عرصه ورزش ماست، با این ملاک باید درباره بودن و ماندن و ادامه دادن خود تصمیم بگیرد. اگر با تکیه بر نظر کارشناسان واقعی (نه مغرضان)، مشاوران دلسوز (و نه چاپلوسان و مگسان دور شیرینی) و بالاخره با توجه به رأی و نظر مردم و اهالی فوتبال به این نتیجه می‌رسد که ماندنش و ادامه دادن این روش و شیوه مدیریتی، به اصلاح وضع فوتبال و رفع گرفتاری‌های آن منجر می‌شود و می‌تواند حاصلی خداپسندانه و نتیجه‌ای مورد رضایت مردم در برداشته باشد، باید بدون توجه به چگونگی مذاق این و آن! به تکلیف عمل کند و برای تداوم ریاست خود تلاش کند، اگر هم به این نتیجه می‌رسد که توان مدیریتی دارد، اما باید روش و شیوه و رویکرد خود را تغییر دهد باز هم باید برای ادامه مدیریت خود- که به کاری خداپسندانه و مردم شاد کن منجر می‌شود- تلاش کند. خلاصه کلام ملاک مسئولیت و قبول و ادامه مسئولیت، در مکتب و آیین ما، مزاق بعضی‌ها و مزاج برخی‌ها! نیست، بلکه نیت و توان و ارزیابی صحیح در نتیجه کار است. اگر نیت خدمت باشد، توان کافی هم وجود داشته است، و ارزیابی عملی، دقیق و خدا محوری صورت بگیرد، برای نرفتن به میدان مسئولیت، عذر و بهانه‌ای باقی نمی‌ماند.
مشکل شخصی نداریم!
این حرف را ما می‌زنیم که هم آقای کفاشیان و هم اهالی فوتبال و هم خوانندگان محترم خوب می‌دانند که ما یکی از نقادان جدی وضعیت فوتبال هستیم، و ریشه بسیاری از گرفتاری‌های عمده آن را هم «مدیریت» می‌‌دانیم. منتهی ما همواره بر این نکته تاکید می‌کنیم که نقد ما بر وضع فوتبال ما و ایراد ما به شیوه و روش مدیریتی است که برای اصلاح آن وضع ناخوشایند، مثل خیلی از اهالی فوتبال و بسیاری از صاحب نظران آن را ناکارآمد می‌دانیم. مشکل ما شخصی نیست. مشکلی با نام و چهره‌ و شخصیت حقیقی آقای کفاشیان نداریم، از ایشان بدی که ندیدیم هیچ، همواره نسبت به ما لطف و محبت داشته و نسبت به انتقادات ما با فروتنی و بزرگواری برخورد کرده است. ما نیز از سال‌ها پیش به ایشان ارادت داریم و به عنوان مدیری با سابقه برای ایشان احترام قائل بوده‌ایم، بحث و حرف و نقد ما بر سر «عملکرد» هاست. نه خودمان قصد کاندیدا شدن داریم که توان و جربزه‌اش را نداریم و نه باند و دسته‌ای داریم که آن را بخواهیم بر صدر فوتبال بنشانیم و از رهگذرش بهره‌مند شویم، حرف ما بر سر فوتبال ایران، مطالبات مردمی، و بالاخره‌ منافع ملی است. بحث بر سر زمان و عمر ریاستی فدراسیون فعلی نیست و ...
بهترین تصمیم برای فوتبال
به هر حال امیدواریم اولا آقای کفاشیان و هر عزیز دیگری که قرار است برای ریاست‌ فوتبال پا پیش می‌گذارد، با توجه به ملا‌ک‌های مکتبی و عقلایی، تصمیم‌ بگیرد، نه ملاک‌های من درآوردی و بی معنی. و ثانیاً برای فوتبال ما و حوزه‌ مدیریتی آن «بهترین تصمیم و اتفاق» بیفتد، تاکید می‌کنیم، این فوتبال برای قد راست کردن، برپای ایستادن، و حرکت در مسیر پیشرفت و افتخار و بزرگی کردن، شرایط و امکانات لازم را از حیث مادی و غیر مادی دارد، «مدیریت کارآمد» باید به میدان بیاید تا در جهت رشد و اعتلای فوتبال از این داشته‌ها بهترین‌ بهره‌ها را بگیرد.