شهید «حسین فضل‌الله» 12 بهمن سال 1332 در شهرستان محلات، در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود. پدر و مادرش که ارادت خاصی به اهل بیت عصمت و طهارت داشتند نام مبارک 5 تن آل‌عبا را برای فرزندان خود برگزیده و نام حسین را بر او نهادند.اینگونه عشق اهل بیت در دل او قرار داده شد تا آنجا که در کودکی با اصرار و گریه‌های فراوان علی‌رغم اینکه سفر کربلا برایش پیش‌بینی نشده بود به کربلا مشرف شد. در این سفر حادثه‌ای پیش می‌آمد که مورد عنایت حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام و قمر بنی‌هاشم علیه‌السلام قرار گرفت.در ایام مبارزات قبل از انقلاب علاوه بر شرکت در تظاهرات در تکثیر و پخش اعلامیه‌های حضرت امام(ره) فعالیت داشت. بعد از پیروزی انقلاب هم در طول سالهای دفاع مقدس به عنوان بسیجی به جبهه‌های نبرد اعزام شد. از خصوصیات بارز شهید می‌توان ایمان راسخ و بصیرت نافذ ایشان را نام برد. ایمان و تقوای ایشان در عبادت‌هایشان خصوصا نماز شب نمودار بود ایمان و بصیرت شهید به راهی که انتخاب کرده بودند به خوبی عیان بود چرا که فرامین امام‌خمینی(ره) را به عنوان نايب امام زمان(عج) و ولی‌فقیه زمان خود می‌دانست و آنجا که امام فرمود: «امروز جنگ در رأس امور است» علیرغم علاقه خاصی که به همسر و 4 فرزند خود داشت، آنها را تنها گذاشت و به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شتافت. سال 63-64 به کردستان رفت و سال 66-67 هم در جبهه‌های جنوب حضور یافت تا اینکه در 23 خرداد 1367 در عملیات بیت‌المقدس 7 با رمز مقدس یا اباعبداله‌الحسین(ع) در منطقه عملیاتی شلمچه درحلقه محاصره دشمن بعثی به سختی مجروح شد و با یاد سالار شهیدان، با لبان تشنه شربت شیرین شهادت نوشید. مدت 10 سال خانواده اطلاعی از او نداشتند تا اینکه در محرم سال 77 از شهادتش مطلع شدند. در حالیکه پیکر مطهرش هیچگاه از کربلای ایران بازنگشت و اینگونه به بانوی بی‌نشان مدینه اقتدا کرد. هم‌اکنون قبری در قطعه 50 ردیف 72 شماره 5 بهشت‌زهرا (س) برایش وجود دارد.