از نظر قرآن، وحی قرآنی ویژگی‌هایی دارد که از جمله آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1. قرآن، سخنی سنگین است: إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلاً ثَقِیلاً؛ براستی ما قول سنگینی را القا می‌کنیم.(مزمل، آیه 5)
2. قرآن، کلامی آسان است: وَ لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ؛ و هر آینه قرآن  را برای ذکر آسان گرداندیم.(قمر، آیه 17)
این دو مورد به ظاهر متضاد است؛ زیرا قرآن از یک نظر سنگین و از نظر دیگر آسان است. به این معنا که از نظر محتوا و معارف بلند، چنان سنگین است که هر کسی نمی‌تواند مفاهیم و معارف عمیق آن را بر تابد و از یک سو همین قرآن از نظر فهمیدن چنان آسان بیان شده که هر کسی به آسانی می‌تواند آن را بفهمد.
قرآن از نظر محتوا، سبک و بی‌مغز و بی‌محتوا نیست، بلکه سنگین و ثقیل است؛ و از نظر درک، آنچنان است که هر کسی در حد خود می‌تواند بفهمد. آسان بودن قرآن از آن جهت است که براساس فطرت است و چون مطابق فطرت است، این مطالب وزین و سنگین به خوبی و آسانی درک و فهم می‌شود. پس قرآن با آنکه دارای سنگینی و وزانت است، آسان است و سخت نیست.