این عضو انجمن فولاد اظهار داشت: در حرف، بحث حمایت فراوان است اما به حوزه عمل و اجرایی شدن که می‌رسد هیچ خبری از حمایت نیست. یعنی در حقیقت شعار زیاد است اما در عمل به‌گونه دیگری است.
وی بیان داشت: در این دوران پساتحریم هم باید مراقب باشیم که تنها سرمایه‌گذاری را به داخل بیاوریم، در غیر این صورت وابسته خارج و تبدیل به مصرف‌کننده خواهیم شد.
شهرستانی در پایان خاطرنشان کرد: ما توقعمان از دولت این است که سرمایه‌گذاری خارجی و اشتغال‌زایی در ایران را مدنظر داشته باشد نه این‌که از آنها نمایندگی گرفته و یا اجازه بدهند اجناس خود را وارد ایران کرده و به فروش برسانند.
وی همچنین بیان داشت: کشور همسایه ما ترکیه که نه سوخت دارد و نه سنگ‌آهن، مواد اولیه را از آن سر دنیا می‌آورد و در کشورش فرآوری می‌کند.
وی ادامه داد: با این اوصاف تولید کشوری مانند ترکیه دو برابر تولید ایران است و ما در این زمینه نمی‌توانیم با آنها رقابت کنیم در صورتی که در کشور ما هم انرژی و هم مواد اولیه سنگ آهن به وفور وجود دارد و هم نیروی انسانی جوان زیاد است.
شهرستانی تاکید کرد: این جا این سؤال پیش می‌آید پس چرا با وجود انرژی و نیروی ارزان تولید آنها جلوتر از ما هستند و ما توان رقابت با آنها را نداریم؟ پاسخش در این است که مسلما در ساختار ما مشکلات سوءمدیریتی وجود دارد.
وی بیان داشت: این موضوع برمی‌گردد به هزینه مالی. هزینه مالی هم مربوط به این می‌شود که تجهیزاتی که ما وارد می‌کنیم و یا کارخانه‌ای که تاسیس می‌کنیم هزینه‌اش چندین برابر شده است.
وی در رابطه با بحث واردات تجهیزات خارجی و جایگزین کردن آنها به جای تولیدات داخلی، گفت: متاسفانه تجهیزات و اجناس را از خارج وارد می‌کنند و دلیلش هم این است که واردات برای آنها راحت‌تر و سودآورتر است اما اگر قرار باشد که تمامی این کارها در داخل صورت بگیرد بدون شک سخت‌تر و همه چیز تحت کنترل و نظارت بیشتری خواهد بود، لذا واردات برخی از تجهیزات به صرفه‌تر از استفاده از تولید داخلی است.