چوب حراج به دارایی‌های ملی(نگاه اقتصادی)
حسام ترابی
در ماه گذشته خبری درخصوص موافقت یونان با فروش 14 فرودگاه منطقه‌ای خود به یک شرکت آلمانی در رسانه‌ها مطرح شد. به گزارش یورونیوز، این قرارداد پیش از این از سوی دولت سابق یونان مورد موافقت قرار گرفته بود اما بعد از به قدرت رسیدن حزب چپگرای سیریزا به ریاست الکسیس سیپراس، به حالت تعلیق درآمد. به موجب این توافق، اداره این فرودگاه‌ها به مدت 40 تا 50 سال در اختیار کنسرسیوم آلمانی فراپورت خواهد بود.1 دولت یونان به اتحادیه اروپا، صندوق بین‌المللی پول و بانک مرکزی اروپا بدهکار است و به منظور جلب رضایت آنها در زمانبندی بازپرداخت بدهی خود، مجبور است به برخی اقدامات عمل کند. کارشناسان معتقدند این اقدام دولت یونان در فروش فرودگاه‌های دولتی این کشور، در همین جهت بوده است.
اما در ماه گذشته خبر دیگری نیز در رسانه‌ها مطرح شد: در مرداد ماه شرکت رنو فرانسه پیشنهاد خرید سهام و کارخانه شرکت پارس خودرو ایران را مطرح کرد. به گفته مدیرعامل شرکت پارس خودرو، شرکت رنو همچنین برای خرید زیرساخت‌ها نظیر تأسیسات خودروسازی متعلق به شرکت مادر پارس خودرو یعنی گروه خودروسازی سایپا نیز ابراز علاقه‌مندی کرده است.2
گرچه این دو خبر در فاصله کمتر از یک ماه در رسانه‌های بین‌المللی مطرح شده‌اند، اما بدون شک شرایط کشور یونان که کشوری ورشکسته است، با ایران که در انتظار رفع تحریم‌های بین‌المللی است و صفی از سرمایه‌گذاران خارجی علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف را در مقابل خود می‌بیند، قابل مقایسه نیست. شرایط کشور یونان به‌گونه‌ای است که مجبور است برای خارج شدن از بحران بدهی، شرکت‌ها و زیرساخت‌های دولتی خود را به حراج بگذارد تا بتواند بدهکاران خود را تا حدودی راضی نگه دارد و برای پرداخت بدهی خود از آنها وقت بیشتری بگیرد. در مقابل ایران امروز بدهکار نیست و در شرایطی قرار دارد که می‌تواند برای ورود سرمایه‌های خارجی شرایط و ضوابط تعیین کند و تنها به سرمایه‌گذارانی اجازه ورود بدهد که شرایط مورد نظر ایران را بپذیرند.
پس از اعلام توافق ایران با کشورهای دنیا و محتمل شدن تعلیق تحریم‌های ایران در آینده‌ای نزدیک، شرکت‌های بین‌المللی فراوانی از کشورهای مختلف علاقه خود را برای ورود به بازار ایران مطرح کرده‌اند. به‌طور خاص سرمایه‌داران کشورهای اروپایی که در دوره رکود به سر می‌برند، ایران را به عنوان فرصتی دوباره برای خروج از رکود و ورود به دوره رونق تلقی می‌کنند.
اما ورود سرمایه‌های خارجی به کشور زمانی می‌تواند مفید باشد که سرمایه‌های ورودی صرف ایجاد ظرفیت تولیدی جدید شوند و اشتغال جدید در کشور ایجاد کنند. خرید شرکت پارس خودرو فروش دارایی است و سرمایه‌گذاری خارجی محسوب نمی‌شود. حتی در زمینه ورود سرمایه‌های خارجی به بورس اوراق بهادار نیز لازم است ورود سرمایه‌های خارجی به نحوی مدیریت شود که منجر به افزایش سرمایه شرکت‌های تولیدی بورسی شود نه اینکه تنها صرف سبدگردانی و خرید و فروش سهام به منظور حباب‌سازی و کسب سودهای غیرمولد شود.
بنابراین باید توجه داشت که فروش شرکت‌ها، دارایی‌ها و زیرساخت‌های داخلی، سیاست کشورهای ورشکسته است و سرمایه‌گذاری خارجی محسوب نمی‌شود. بنابراین لازم است سرمایه‌های خارجی، که به منظور کسب سود وارد ایران می‌شوند، به نوعی مدیریت شوند که در کشور ظرفیت تولیدی و اشتغال جدید ایجاد کنند و متناسب با آن کسب سود نمایند.
در ماه گذشته خبری درخصوص موافقت یونان با فروش 14 فرودگاه منطقه‌ای خود به یک شرکت آلمانی در رسانه‌ها مطرح شد. به گزارش یورونیوز، این قرارداد پیش از این از سوی دولت سابق یونان مورد موافقت قرار گرفته بود اما بعد از به قدرت رسیدن حزب چپگرای سیریزا به ریاست الکسیس سیپراس، به حالت تعلیق درآمد. به موجب این توافق، اداره این فرودگاه‌ها به مدت 40 تا 50 سال در اختیار کنسرسیوم آلمانی فراپورت خواهد بود.1 دولت یونان به اتحادیه اروپا، صندوق بین‌المللی پول و بانک مرکزی اروپا بدهکار است و به منظور جلب رضایت آنها در زمانبندی بازپرداخت بدهی خود، مجبور است به برخی اقدامات عمل کند. کارشناسان معتقدند این اقدام دولت یونان در فروش فرودگاه‌های دولتی این کشور، در همین جهت بوده است.
اما در ماه گذشته خبر دیگری نیز در رسانه‌ها مطرح شد: در مرداد ماه شرکت رنو فرانسه پیشنهاد خرید سهام و کارخانه شرکت پارس خودرو ایران را مطرح کرد. به گفته مدیرعامل شرکت پارس خودرو، شرکت رنو همچنین برای خرید زیرساخت‌ها نظیر تأسیسات خودروسازی متعلق به شرکت مادر پارس خودرو یعنی گروه خودروسازی سایپا نیز ابراز علاقه‌مندی کرده است.2
گرچه این دو خبر در فاصله کمتر از یک ماه در رسانه‌های بین‌المللی مطرح شده‌اند، اما بدون شک شرایط کشور یونان که کشوری ورشکسته است، با ایران که در انتظار رفع تحریم‌های بین‌المللی است و صفی از سرمایه‌گذاران خارجی علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف را در مقابل خود می‌بیند، قابل مقایسه نیست. شرایط کشور یونان به‌گونه‌ای است که مجبور است برای خارج شدن از بحران بدهی، شرکت‌ها و زیرساخت‌های دولتی خود را به حراج بگذارد تا بتواند بدهکاران خود را تا حدودی راضی نگه دارد و برای پرداخت بدهی خود از آنها وقت بیشتری بگیرد. در مقابل ایران امروز بدهکار نیست و در شرایطی قرار دارد که می‌تواند برای ورود سرمایه‌های خارجی شرایط و ضوابط تعیین کند و تنها به سرمایه‌گذارانی اجازه ورود بدهد که شرایط مورد نظر ایران را بپذیرند.
پس از اعلام توافق ایران با کشورهای دنیا و محتمل شدن تعلیق تحریم‌های ایران در آینده‌ای نزدیک، شرکت‌های بین‌المللی فراوانی از کشورهای مختلف علاقه خود را برای ورود به بازار ایران مطرح کرده‌اند. به‌طور خاص سرمایه‌داران کشورهای اروپایی که در دوره رکود به سر می‌برند، ایران را به عنوان فرصتی دوباره برای خروج از رکود و ورود به دوره رونق تلقی می‌کنند.
اما ورود سرمایه‌های خارجی به کشور زمانی می‌تواند مفید باشد که سرمایه‌های ورودی صرف ایجاد ظرفیت تولیدی جدید شوند و اشتغال جدید در کشور ایجاد کنند. خرید شرکت پارس خودرو فروش دارایی است و سرمایه‌گذاری خارجی محسوب نمی‌شود. حتی در زمینه ورود سرمایه‌های خارجی به بورس اوراق بهادار نیز لازم است ورود سرمایه‌های خارجی به نحوی مدیریت شود که منجر به افزایش سرمایه شرکت‌های تولیدی بورسی شود نه اینکه تنها صرف سبدگردانی و خرید و فروش سهام به منظور حباب‌سازی و کسب سودهای غیرمولد شود.
بنابراین باید توجه داشت که فروش شرکت‌ها، دارایی‌ها و زیرساخت‌های داخلی، سیاست کشورهای ورشکسته است و سرمایه‌گذاری خارجی محسوب نمی‌شود. بنابراین لازم است سرمایه‌های خارجی، که به منظور کسب سود وارد ایران می‌شوند، به نوعی مدیریت شوند که در کشور ظرفیت تولیدی و اشتغال جدید ایجاد کنند و متناسب با آن کسب سود نمایند.