روزنامه شهروند در یادداشتی نوشت: بازار بورس همچنان اسیر روزهای ناخوش است و درگیر دست و پنجه نرم کردن با مقوله مذاکرات حساس هسته‌ای که این روزها مهم‌ترین ریسک سیستماتیک بازار است. بیانیه لوزان برای بازار سرمایه تنها در حد یک مسکن بود که فقط توانست برای چند روز رونق را به بازار برگرداند.
محمد سلیم بروجنی در این یادداشت تصریح می‌کند: ما در اقتصاد مجموعه‌ای شاخص داریم به نام شاخص مقدم که وضعیت عمومی اقتصاد را نشان می‌دهد. شاخص بورس نیز یکی از شاخص‌های مقدم است که نسبت به شوک‌های اقتصادی و سیاسی بسیار حساس است. این روزها موضوع مذاکرات هسته‌ای و نتایج آن کاملا بر نوع انتخاب و انتظارات سرمایه‌گذاران اثرگذار است. شوک‌های سیاسی مقطعی هستند، اما شوک‌های اقتصادی بلندمدت و اثرگذارتر است. به عبارتی همان‌طور که وقتی نرخ بهره افزایش پیدا کرد، یکی دو سال بازار سرمایه وارد فاز رکود شد، وقتی هم شوک‌های اقتصادی به بازار سرمایه داده شود، اثر آن بلندمدت و یکی دو ساله خواهد بود. طبق تجارب سالیان گذشته، بورس تهران در تابستان به دلیل فصل برگزاری مجامع و تقسیم سود نقدی با یک رونق نسبی و معاملات پرحجمی مواجه بود، اما سال 94 با دیگر سال‌های بورس به واقع متفاوت است و ابهامات متعدد سبب شد تازه بورس پس از طی یک دوره سکون حدودا دوماهه وارد فاز منفی شود. بازدهی شاخص بورس در سال 94 تا امروز معادل حدودا منفی یک درصد بوده است به این معنی که بازار سهام در این دو ماه و نیم گذشته از سال یک درصد زیان به سرمایه‌گذاران تحمیل کرده است.
شهروند خاطرنشان می‌کند: هرچند نزدیک به سه ماه از سال گذشته و بازار سهام حال و روز خوبی ندارد و با وجود تأکید سیاست‌گذاران اقتصادی کشور مبنی بر برازنده بودن سهام شرکت‌ها، بازار به آن واکنش منفی نشان می‌دهد؟ ‌اما آیا مشارکت‌کنندگان بازار با نادیده‌گرفتن چشم‌انداز عوامل بنیادی و محرک‌های اصلی بازار، امنیت مالی خود را به خطر می‌اندازند؟ یا این که بازار خردمندانه، حتی نادیدنی‌ها را در خشت خام می‌بیند؟ به هر روی گذر زمان نشان خواهد داد که قضاوت بازار در خصوص چشم‌انداز بازار سرمایه کشور درست بوده است یا سیاست‌گذاران اقتصادی ارزیابی از محرک‌های بنیادی بازار سهام می‌تواند پیش‌بینی آینده بازار را امکان‌پذیر نماید.
این روزنامه نوشت: شاید در شرایط موجود بد نباشد که دکتر روحانی بازدیدی از بورس داشته باشد و از نزدیک شنونده گلایه‌ها و دغدغه‌های سهامداران باشد. این استراتژی حداقل این مزیت را دارد که سهامداران دریابند بازار سرمایه کشور برای دولتمردان مهم است. در کل می‌توان گفت این که دولت همه مشکلات و تقصیرها را به گردن شرایط موجود بیندازد و تنها منتظر توافق هسته‌ای باشد درست نیست، چرا که بخش عمده‌ای از شرایط موجود حاصل سیاست‌های دولت است.