سردارشهيد «حاج علي محمدي پور» فرزند جواد به سال 1338 در روستاي دقوق آباد از توابع نوق رفسنجان ديده به جهان گشود. او سال 1361 به استخدام شركت ملي صنايع مس درآمد اما همزمان با سالهاي آغازين جنگ  دست از كار شست و به سوي جبهه‌ها شتافت و با مسئوليت پذيري و شجاعتي كه داشت به فرماندهي گردان 412 لشكر  ثارالله منصوب گرديد. اين سردار رشيد سپاه اسلام پس از سال‌ها مجاهدت و تحمل درد تركش‌ها و زخم‌های فراوان، در تاريخ 19/10/1365 در منطقه عملياتي شلمچه به خيل عظيم هم رزمان شهيدش پيوست.خلاصه‌ای از وصیت نامه «شهید»: خدايا! توشاهدي كه به صغير و كبير ما رحم نكردند و با مردم ما چه كردند، با اسلام و قرآن و مساجد تو چه كردند. خدايا! دوستان و عزيزانم همه رفتند، من ماندم با روي سياه و خجالت از خودت.‌ای كسي كه راه اسلام و دينت را به من نشان دادي! پايان راه را شهادت روزيم فرما كه سخت در فراق تو می‌سوزم، در فراق بندگان مخلصت كه به سوي تو آمده‌اند يعني برادران همسنگرم و تواني برايم نمانده. فراق خودت، فراق دوستانم، آنان كه به عشق تو سوختند. خدايا! خودت خوب می‌داني كه زندگي تلخ‌ترين چيز برايم شده؛ از همه چيز دنيا استعفا داده ام. لحظه‌ای نيست كه مرگ از نظرم دور شود. نزديك بودنش را احساس می‌كنم اما يك دلهره‌ای دارم از اينكه كشته شوم و شهيد نباشم. واي بر من ..... خداوندا بارها آمدم و برگشتم اما به حق خودت و رسولت و علي و فاطمه ات و همه ائمه قسمت می‌دهم كه حالا ديگر با من آشتي كن. می‌دانم بنده بدي بودم. می‌دانم ولي تو خوبي، تو بزرگي، تو كريمي، تو رحمان و رحيمي. با عدالتت با من رفتار مكن بلكه با فضلت رفتار كن. اگر با ريخته شدن خون ما اسلام حاكم مي‌گردد پس ‌ای دژخيمان كافر، با گلوله‌های خود ما را نقش زمين سازيد. ادعاي مسلماني ساده است در عمل بايد مردانه بود و بدانيد شهادت آرزوي ماست.و تا زمانيكه خداوند بخواهد و اسلام نياز به خون داشته باشد خون می‌دهيم و با دل و جان و با عشق خون می‌دهيم و شعارمان شعار حسين است: «هيهات منا الذله».