احمدبن اسحاق نقل می‌کند: به حضور امام‌حسن عسکری(ع) رسیدم، به قصد اینکه در مورد جانشینی آن حضرت از ایشان سوال کنم. هنگام ورود و پیش از طرح پرسش، آن حضرت خطاب به من فرمود: «ای احمد بن اسحاق! خداوند تبارک و تعالی از زمان حضرت آدم(ع) زمین را خالی از حجت نگذاشته است و تا روز قیامت نیز خالی از حجت نمی‌گذارد. به واسطه او است که بلا را از اهل زمین دفع می‌کند و به خاطر او است که باران رحمت می‌فرستد و برکات زمین را بیرون می‌آورد.»
عرض کردم: ای فرزند رسول خدا(ص) امام و جانشین پس از شما کیست؟ حضرت برخاست و داخل حجره شد و سپس بازگشت در حالی که کودک سه ساله‌ای بر روی شانه‌اش بود و صورتش مانند ماه شب چهارده می‌درخشید فرمود: ای احمد بن اسحاق! اگر نزد خداوند تعالی و امامان و حجت‌های الهی گرامی و با اعتبار نبودی این فرزندم را به تو نشان نمی‌دادم، و بعد در ادامه فرمود: او همنام و هم کنیه رسول خدا(ص) است و کسی است که زمین را پر از عدل و داد می‌کند، همچنان که پر از ظلم و جور شده باشد.
من عرض کردم ای مولای من،‌ آیا نشانه‌ای هست تا قلبم به واسطه آن مطمئن گردد؟
در این حال آن کودک به زبان عربی فصیح شروع به صحبت کرد و فرمود: من هستم کسی که خداوند بر روی زمین باقی گذارده است و انتقام گیرنده از دشمنان خدا هستم. «انا بقیه‌الله فی ارضه، و المنتقم من اعدائه» و بعد در ادامه فرمود: ای احمد بن‌اسحاق! حال که مرا مشاهده کردی، در جستجوی نشانه مباش.(1)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- بحارالانوار، ج 52، ص 24