(بدان ای سالک راه خدا!) هر یک از قوای  انسانی را طرف افراط و تفریطی است که هر دو، رذیلت است و حد وسط آن، عدالت و فضیلت است. قوه شهویه یا نفس بهیمی (حیوانی) را جهت افراطی است که به آن «شره» می‌گویند و آن عبارت است از زیاده‌روی در شهوترانی و سرخودکردن شهوت (و حاکم کردن آن در رفتارها) چنان که جانب تفریط آن را خمود می‌نامند، که باز داشتن قوه شهوت از حد اعتدال و مقدار لازم است. نگاهداری قوه شهوت از افراط و تفریط و رعایت اعتدال در آن، عفت است، و هتک، طرف افراط و غلو آن می‌باشد.
شرح حدیث جنود عقل و جهل، مقصد چهاردهم، امام‌خمینی(ره) ص 165