تالیف: کامران غضنفری

در اواسط مرداد 65، عراق یک حمله غافلگیرانه هوایی نیز به ترمینال نفتی ایران در جزیره سیری انجام داد. جزیره‌ای که تصور می‌شد به واسطه بعد مسافت، از حملات عراق مصون باشد. این حمله هواپیماهای عراقی در چارچوب یک هماهنگی دقیق اطلاعاتی میان سازمان سیا و ارتش عراق انجام گرفت .1
همچنین در پی بمباران نیروگاه نکا در آذر ماه 1365، روزنامه ساندی تلگراف به نقل از دیپلمات‌های مستقر در بغداد نوشت:
« کمک اطلاعاتی آمریکا به عراق، این کشور را قادر ساخت تا به تأسیسات اقتصادی ایران و نیروگاه نکا ضربه وارد کند .»2
در ماه ژوئن 1987 ( تیر ماه 1366 ) ریگان دستور داد ناوهای جنگی آمریکا وارد خلیج فارس شوند. پس از آن، دولت آمریکا به‌طور پنهانی گروهی از افسران بلند پایه شامل یک دریاسالار را به بغداد فرستاد تا اطلاعات استراتژیک درباره تردد کشتی‌ها در خلیج فارس را در اختیار عراق قرار دهند تا عراق به راحتی بتواند به کشتی‌های حامل نفت ایران حمله کند. یکی از افسران بازنشسته ارتش آمریکا، ماجرا را چنین تعریف می‌کند :
« جریان از این قرار بود که وقتی عراقی‌ها هواپیماهای خود را برفراز خلیج فارس به پرواز در می‌آوردند، می‌توانستند با افسران ما در تماس باشند. با افزایش روابط، افسران جزء در این کشتی‌ها، موقعیت جغرافیایی و جهت و سرعت نفتکش‌هایی را که با ایران معامله می‌کردند، به اطلاع عراقی‌ها می‌رساندند و به این وسیله به آنها در انتخاب اهداف برای حمله کمک می‌کردند. »3
همکاری اطلاعاتی آمریکا با رژیم صدام، حتی تا سال پایانی جنگ ـ در عملیات بازپس گیری فاو توسط عراق در 28 فروردین 67،  جزایر مجنون در 4 تیر 67 و ... ـ نیز ادامه داشت. پاتریک کلاوسون استاد دانشکده جنگ وابسته به وزارت دفاع آمریکا، در این باره می‌گوید:
« وزارت دفاع آمریکا و سازمان سیا، تصاویر مواضع ایرانیان در شبه جزیره فاو و جزایر مجنون و غیره را در اختیار عراق قرار می‌دادند. »4
آنچه که در فوق بیان شد، گوشه‌ای از همکاری‌های اطلاعاتی آمریکا و رژیم بعثی عراق را نشان می‌داد و شامل موارد دیگر از جمله اطلاعات جاسوسی که آمریکا از طریق عوامل نفوذی خود و یا جاسوسان و مزدوران خود در ایران کسب کرده و در اختیار صدام قرار می‌داد، نمی‌شود. همه این تلاش‌ها برای آن بود که یک حکومت متجاوز و جنایتکار را از سراشیب سقوط نجات دهند تا بتواند به عنوان سدّی در برابر نفوذ انقلاب اسلامی در منطقه، عمل کند.
لذا می‌توان گفت که دولت ایالات متحده آمریکا در تمام جنایات رژیم صدام در طی هشت سال جنگ تحمیلی شریک بوده و بایستی تمام خسارات وارده را پرداخت نماید.
حمایت‌های مالی آمریکا از رژیم صدام:
دولت آمریکا در طی جنگ، به طرق مختلف از عراق حمایت مالی می‌کرد. آلن فریدمن، در کتاب "خانه عنکبوت" بخش‌های مختلفی از کمک‌های مالی آمریکا به رژیم صدام را بیان می‌کند. وی در این مورد می‌نویسد :
« در ماه فوریه 1983 ( بهمن 1361 ) گروهی از اعضای بلند پایه دولت ریگان بی‌سر و صدا نخستین وام تضمینی به ارزش 230 میلیون دلار را در مورد محموله‌های ارسالی به عراق شامل گندم، جو، تخم مرغ، برنج و جبوبات، مورد تصویب قرار دادند. هنوز واشنگتن با بغداد روابط رسمی دیپلماتیک نداشت اما جورج شولتز وزیر خارجه آمریکا، از این نیز فراتر رفت و از ویلیام ایگلتون، دیپلمات بلند پایه آمریکایی در بغداد خواست این اخبار خوب را به معاونین صدام اطلاع دهد. قبل از پایان آن سال، دولت ریگان جمعاً حدود 400میلیون دلار وام تصمینی به عراق اختصاص داده بود .»5
منابع در دفتر روزنامه موجود است