مشفق شاگرد محتشم كاشاني
دكتر عبدالرضا مدرس زاده قائم مقام انجمن بين المللي ترويج زبان و ادب فارسي
استاد مشفق كاشاني شاعر نامدار و چهره ماندگار ادب معاصر ناباورانه از ميان ما كوچ كرد. استاد مشفق كاشاني يار نام آشناي محافل شعر و ادبيات ايران امروز بود كه لحظه اي براي پاسداشت ارزش هاي اصيل ادبي و اخلاقي از پاي ننشست و هر جا كه جوان و نوجوان علاقه مندي را مي ديد كه مي شد به او اميد بست دستگيري و راهنمايي كرد و بدين ترتيب در نقش يك هنرمند تمام عيار ومخلص و پيش كسوتي كه به بركشيدن شاگردان و علاقه مندان تعهد داشت برگي زرين از معرفت و مهرباني و نوع دوستي و هنر افشاني برجاي گذاشت.
به روايت كارنامه 70 سال شاعري و هنرنوازي استاد مشفق، او مردي شيفته دوستي‌ها و برادري هاي هنري بود كه در كلام خويش صادق و در دوستي همراه و موافق بود و يك تنه به جنگ كدورت‌ها و ناراستي هايي مي رفت كه حتي در عالم هنر هم مي توان از آنها نشاني يافت.
در سالهاي پيش از انقلاب اسلامي مشفق كاشاني نه تنها از شعر سنتي در برابر هياهوي برخي نوگرايان دفاع كرد كه سعدي گونه عالي ترين مضامين احساسي و عاشقانه را با لفافه اي از اخلاق و حيا وتربيت انساني به دوستداران شعر معاصر عرضه كرد .
در سالهاي پس از انقلاب اسلامي هم آنجا كه برخي مدعيان روشنفكري ترجيح مي دادند از دور دستي بر آتش داشته باشند و يا گاهي در آتش افتادگان شيدا وعاشق را سرزنش كنند او هوشمندانه و متعهدانه با همشهريان عزيزش استاد صفا لاهوتي و سپيده كاشاني و استادان سبزواري و شاهرخي به ميدان هاي نبرد مي‌شتافت و جرعه اي از شعر خويش را به كام دلاوران نستوه مي چشاند.
مشفق كاشاني طي سه دهه با همين گروه دوستان و كساني چون استادان اوستا و گلشن كردستاني و ستوده و ... به صدها شب شعر در گوشه و كنار كشور رفت كه محصول كارآمد اين سياحت ادبي پرورش نسل شاعران جوان و باذوقي بود كه غبار محروميت و دوري از مركز آيينه ذوقشان را مكدر مي كرد اما اكنون همه شاعران ميان سال و مطرح به گونه اي خود را وامدار مشفق كاشاني و دوستانش مي دانند كه استعدادشان هرز نرفت و با او به سامان رسيدند.
مشفق كاشاني با همه دهه‌ها زندگي كردن در پايتخت ته لهجه كاشاني خويش را حفظ كرده بود و همان صداقت و صميمت شهرستاني خويش را داشت. خصلت انس پذيري و دوستي كردن با كسان او را از بسياري قيد و بندهاي كاذب بر سر راه ، رهايي بخشيده بود و در روابط با مردم به چيزي جز همدمي و همنفسي و همراهي فكر نمي كرد. اين كه خود را شاگرد و پيرو محتشم كاشاني مي‌دانست خالي از هر گونه تعارف و اغراق شاعرانه بود زيرا بارها وبارها پيش آمده بود كه با خواندن شعر در وصف سالار شهيدان حضرت امام حسين عليه السلام چشمانش به اشك مي نشست و نواي شعر‌پردازش در گلو مي شكست.
70 سال كارنامه شاعري او برگي درخشان بر كارنامه شعر وادب معاصر ما مي افزايد و گذشت زمان نشان خواهد داد كه جامعه ايراني هميشه نيازمند كساني چون مشفق كاشاني بوده است كه هنرشان سرشار از آموزه هاي اخلاقي و آييني است. خاك بر آن بزرگوار خوش باد.
استاد مشفق كاشاني شاعر نامدار و چهره ماندگار ادب معاصر ناباورانه از ميان ما كوچ كرد. استاد مشفق كاشاني يار نام آشناي محافل شعر و ادبيات ايران امروز بود كه لحظه اي براي پاسداشت ارزش هاي اصيل ادبي و اخلاقي از پاي ننشست و هر جا كه جوان و نوجوان علاقه مندي را مي ديد كه مي شد به او اميد بست دستگيري و راهنمايي كرد و بدين ترتيب در نقش يك هنرمند تمام عيار ومخلص و پيش كسوتي كه به بركشيدن شاگردان و علاقه مندان تعهد داشت برگي زرين از معرفت و مهرباني و نوع دوستي و هنر افشاني برجاي گذاشت.
به روايت كارنامه 70 سال شاعري و هنرنوازي استاد مشفق، او مردي شيفته دوستي‌ها و برادري هاي هنري بود كه در كلام خويش صادق و در دوستي همراه و موافق بود و يك تنه به جنگ كدورت‌ها و ناراستي هايي مي رفت كه حتي در عالم هنر هم مي توان از آنها نشاني يافت.
در سالهاي پيش از انقلاب اسلامي مشفق كاشاني نه تنها از شعر سنتي در برابر هياهوي برخي نوگرايان دفاع كرد كه سعدي گونه عالي ترين مضامين احساسي و عاشقانه را با لفافه اي از اخلاق و حيا وتربيت انساني به دوستداران شعر معاصر عرضه كرد .
در سالهاي پس از انقلاب اسلامي هم آنجا كه برخي مدعيان روشنفكري ترجيح مي دادند از دور دستي بر آتش داشته باشند و يا گاهي در آتش افتادگان شيدا وعاشق را سرزنش كنند او هوشمندانه و متعهدانه با همشهريان عزيزش استاد صفا لاهوتي و سپيده كاشاني و استادان سبزواري و شاهرخي به ميدان هاي نبرد مي‌شتافت و جرعه اي از شعر خويش را به كام دلاوران نستوه مي چشاند.
مشفق كاشاني طي سه دهه با همين گروه دوستان و كساني چون استادان اوستا و گلشن كردستاني و ستوده و ... به صدها شب شعر در گوشه و كنار كشور رفت كه محصول كارآمد اين سياحت ادبي پرورش نسل شاعران جوان و باذوقي بود كه غبار محروميت و دوري از مركز آيينه ذوقشان را مكدر مي كرد اما اكنون همه شاعران ميان سال و مطرح به گونه اي خود را وامدار مشفق كاشاني و دوستانش مي دانند كه استعدادشان هرز نرفت و با او به سامان رسيدند.
مشفق كاشاني با همه دهه‌ها زندگي كردن در پايتخت ته لهجه كاشاني خويش را حفظ كرده بود و همان صداقت و صميمت شهرستاني خويش را داشت. خصلت انس پذيري و دوستي كردن با كسان او را از بسياري قيد و بندهاي كاذب بر سر راه ، رهايي بخشيده بود و در روابط با مردم به چيزي جز همدمي و همنفسي و همراهي فكر نمي كرد. اين كه خود را شاگرد و پيرو محتشم كاشاني مي‌دانست خالي از هر گونه تعارف و اغراق شاعرانه بود زيرا بارها وبارها پيش آمده بود كه با خواندن شعر در وصف سالار شهيدان حضرت امام حسين عليه السلام چشمانش به اشك مي نشست و نواي شعر‌پردازش در گلو مي شكست.
70 سال كارنامه شاعري او برگي درخشان بر كارنامه شعر وادب معاصر ما مي افزايد و گذشت زمان نشان خواهد داد كه جامعه ايراني هميشه نيازمند كساني چون مشفق كاشاني بوده است كه هنرشان سرشار از آموزه هاي اخلاقي و آييني است. خاك بر آن بزرگوار خوش باد.