به گزارش مهر، نگاهی به جدیدترین آمارهای منتشر شده از سوی مرکز آمار ایران درباره بیکاری و وضعیت بازار کار کشور نشان می‌دهد همچنان بیکاری میلیونی و بازار کار با فشار جمعیت جوان بیکار زیر ۳۰سال مواجه است.
متاسفانه آنچنان که در یکی دو دهه اخیر، از بیکاری به عنوان یک سوژه تبلیغاتی توسط دولت‌ها استفاده شده و وعده‌های فراوانی در این‌باره به جوانان داده شد، عملکردها قابل توجه نبوده و از اینرو امروز صدها هزار جوان تحصیل کرده دانشگاهی پشت درهای بازار کار منتظر اشتغال هستند.
معمولا مسئله رفع بیکاری و اشتغال‌زایی به عنوان یک وعده از سوی دولت‌هایی که بر سر کار آمده‌اند داده شده و مقامات ارشد دولت‌ها همواره سعی کرده‌اند در زمان‌های مواجه شدن با مردم، حرفی برای اشتغال داشته باشند و خبر از اجرای طرحی برای رفع بیکاری بدهند.به هر حال، انباشته شدن وعده‌ها و ناتوانی دولت‌ها در اجرای موفقیت‌آمیز برنامه‌های اشتغال‌زایی باعث شد تا آنقدر که جوانان به سن کار رسیده‌اند شانس اشتغال وجود نداشته باشد و همواره نوعی عدم تعادل بین عرضه و تقاضای نیروی کار و کمبود فرصت‌های شغلی پایدار در کشور وجود داشته باشد.دولت‌ها نیز برای توجیه ضعف عملکردهای خود در اشتغال‌زایی از مباحثی شبیه به هم مانند افزایش یکباره جمعیت کشور در دهه شصت و رسیدن آنها به بازار کار، تحریم‌ها و ناتوانی بنگاه‌ها در جذب نیروهای متقاضی کار، نداشتن مهارت نیروی کار کشور و تبدیل شدن دانشگاه‌ها به کارخانه‌های تولید مدرک، لزوم انجام تغییراتی در رشته‌های دانشگاهی، تقویت مهارت‌آموزی و مباحثی از این دست پرداخته‌اند.دستکم در ۱۶ سال گذشته نیز برخی طرح‌های ضربتی و کوتاه مدت نیز در زمینه اشتغال‌زایی به انجام رسیده که همگی از طریق تزریق منابع بانک‌ها به طرح‌های کوچک شغلی تعریف شده بودند. در این زمینه می‌توان به طرح‌های خوداشتغالی، زودبازده‌ها و مشاغل خانگی اشاره کرد؛ طرح‌هایی که هیچ یک نتوانستند گشایش قابل اعتنایی در بازار کار کشور ایجاد کنند.
با این وجود، انتظار می‌رفت دولت تدبیر و امید بتواند با تصحیح روش‌های نادرست گذشته در مواجه با بیکاری و اشتغال‌زایی، برنامه‌ریزی‌های جدیدی را به منظور خروج بازار کار ایران از بن‌بست ارائه کند که تاکنون چنین نشده است.
هرچقدر دولت دکتر حسن روحانی در مباحث مربوط به مذاکرات هسته‌ای و مهار تورم موفقیت‌های نسبی کسب کرده؛ در زمینه بازار کار به عنوان یکی از وعده‌های مهم انتخاباتی وی به گواه آمارهای رسمی کشور، ناموفق بوده است. دستکم تا به امروز گشایش جدیدی در اشتغال‌زایی کشور رخ نداده است.
آمارها می‌گویند تعداد جمعیت فعال کشور از ۲۳ میلیون و ۷۵۶ هزار و ۱۹۴ نفر در تابستان امسال به ۲۳ میلیون و ۹۳۲ هزار و ۱۸۶ نفر رسید که نشان‌دهنده افزایش جمعیت فعال کشور به میزان ۱۷۵ هزار و ۲۲۰ نفر است. به بیان دیگر در فاصله تابستان تا پاییز امسال، ۱۷۵ هزارنفر دیگر نیز در جمعیت شاغلان و یا صف بیکاران کشور قرار گرفتند.
۱۲۳ هزار نفر دیگر هم خانه نشین شدند
از سویی آمارها نشان می‌دهند مجموع جمعیت غیرفعال کشور به غیراز افراد زیر ۱۰ سال و بالای ۶۵ سال از ۴۰ میلیون و ۱۰۵ هزار و ۸۴۵نفر در تابستان به ۴۰ میلیون و ۲۲۹ هزار و ۱۷۰ نفر در پاییز رسیده‌اند. یعنی تنها در فاصله یک فصل از سال ۹۳، بر جمعیت غیرفعال کشور که نه شاغل هستند و نه بیکار؛ ۱۲۳هزار و ۳۲۵ نفر افزوده شد.یکی از مهم‌ترین مباحثی که ملاک عملکرد دولت‌ها درباره بازار کار قرار می‌گیرد تعداد بیکاران مطلق است. در این بخش تعداد بیکاران کشور از ۲ میلیون و ۲۵۷ هزار و ۱۹۴ نفر در تابستان با افزایش ۲۶۳ هزار و ۴۷۳ نفری به ۲ میلیون و ۵۲۰ هزار و ۶۶۷ نفر در پاییز رسیده است.علی ربیعی وزیر کار در این‌باره معتقد است به دلیل افزایش امید به اشتغال جامعه، آمار بیکاران افزایشی شده و این ناشی از ضعف عملکرد دولت نیست. وی همچنین کاهش فعالیت‌های کشاورزی در پاییز را دلیلی دیگر بر افزایش تعداد بیکاران می‌داند؛ اما می‌توان واقعیتی دیگر را نیز از افت و خیز آمارها برداشت کرد و آن هم اینکه عملکرد دولت در این بخش ضعیف بوده که تغییرات فصلی می‌تواند بر تعداد بیکاران کشور تاثیر بگذارد.در چند سال گذشته همواره کارشناسان بازار کار و مقامات دولتی از هجوم متولدین دهه شصت به بازار کار و شکل‌گیری صف تقاضا برای کار از سوی این گروه‌ها سخن گفته‌اند. آمارها در این بخش نشان می‌دهند که در حال حاضر یک میلیون و ۵۵۹ هزار و ۷۷۵ جوان زیر ۳۰ سال دچار بیکاری مطلق، درصدد ورود به بازار کار هستند.