تولد و شهادتش در یک روز بود، روزی که او را عمیقا پیوند می‌داد با امام شیعیان، روز شهادت امام صادق (علیه‌السلام)، پیوندش محکم‌تر شد از زمانی که فرمانده گردان امام صادق (علیه‌السلام) شد و زمانی که در روز شهادت مولایش به شهادت رسید و از مدرسه علمیه امام صادق پیکر پاکش تشییع شد. پدر و مادر، خواهر و برادر، از هر کدام که در مورد کودکی محمدرضا می‌پرسیدیم از بازیگوشی و شیطنت‌هایش می‌گفتند. از اینکه آرام و قرار نداشت و کسی از دستش در امان نبود، از روزی که یکدفعه تحولی در روحیاتش ایجاد شد عضو هیئت خردسالان بنی‌فاطمه گشت و آرام و صبور، متین و مهربان، مسجد و هیئت مأمن و مأوایش شد و نماز و قرآن دوست و همراهش و امر به معروف و نهی از منکر کار همیشگی‌اش. دیپلمش را که گرفت کنکور داد. مهندسی نفت دانشگاه اهواز قبول شد اما هنوز گمشده‌ای داشت که تنها می‌توانست آن را در یادگیری دروس حوزوی پیدا کند. به حوزه رفت و در یادگیری معارف دین عزمی راسخ نمود. در کنار درس، عضو سپاه شد و مشتاقانه به جبهه‌های نبرد شتافت و در کنار جهاد به فعالیت فرهنگی خود ادامه داد. 15 مردادماه سال 62 زمان وصالش بود و حاجی‌عمران پیرانشهر مکان معراجش. محمدرضا در عملیات والفجر 2 به شهادت رسید و پیکر مطهرش پس از 15 روز که میهمان آفتاب سوزان بود به عقب برگردانده و تشییع شد. شهید «محمدرضا ریاحی»، سال 1341 در اصفهان متولد شد و در 1362/5/15 در پیرانشهر به شهادت رسید.