سرویس ورزشی-
 از صحبت‌های مسئولان ورزش بعد از بازی‌های آسیایی این طور متوجه می‌شویم که بحث ارزیابی و بررسی عملکرد فدراسیون‌های حاضر در «اینچئون» جدی است، قبلاً گفته‌ایم و باز هم تاکید می‌کنیم، این کاری است که حتما باید انجام شود، تا راه آینده ورزش روشن‌تر و تصمیمات و برنامه‌ریزی مسئولین نیز دقیق‌تر صورت بگیرد، اما در همین باره یک سؤال و موضع دیگری نیز در ذهن مطرح می‌شود و آن این که تکلیف فدراسیون و رشته‌هایی که اصلا در بازی‌های آسیایی شرکت نکرده‌اند- و دلیل عدم شرکت هم مشخص است!- چه می‌شود؟ درباره آنها قرار است ارزیابی دقیق صورت بگیرد و تصمیم جدی اخذ شود؟ راستی آن است که در میان رشته‌های ورزشی فعال در کشورمان که فدراسیون و تشکیلات و انتخابات و... دارند، بعضی رشته‌ها سال‌هاست در حاشیه امن به سر می‌برند، در حالی که روند حرکتی آنها رو به عقب است. رشته‌هایی که بعضاً فدراسیون‌های آنها کاملاً در چنگال جریانات رسوب کرده که حالا نفس‌کش! هم می‌طلبند، گرفتار و به دکانی برای زد و بند و معامله و رفع مشکلات شخصی و خانوادگی و...! تبدیل شده‌اند. ما درباره این فدراسیون ها و این رشته‌ها، حرف‌های زیادی برای گفتن داریم. مثلا درباره رشته‌ای مثل تنیس که به گمان ما هنوز بعد از گذشت 35 سال از انقلاب اسلامی، تکلیفی نامشخص دارد. معلوم نیست، ما تنیس می‌خواهیم یا نمی‌خواهیم، اگر نمی‌خواهیم که تکلیف روشن است و هر چه زودتر آن را اعلام و بساطی که به اسم فدراسیون و هیئت به اسم آن برپا شده، جمع کنیم؛ اگر می‌خواهیم، باید روشن کنیم از آن‌چه می‌خواهیم؟ فدراسیونی فعال و تحول‌گرا و با اهداف مشخض در ابعاد قهرمانی و...؟ یا مثل حالا محلی برای اینکه عده‌ای به اسم رئیس و مدیر و... در آن جولان دهند، به اسم آن این طرف و آن طرف خود را مطرح کنند، از این کشور به آن کشور سفر کنند، خود را به فلان و بهمان مقام مسئول نزدیک کنند و... اما حتی مثلا به اندازه سالهای خدمت خود (10 سال، 15 سال و...) وقت برای تنیس نگذارند! (10 ساعت، 15 ساعت، و ...)
گفتیم حرف درباره این گونه رشته‌ها بسیار است. فقط تنیس هم نیست، حرف‌هایی که به زودی آن را مطرح خواهیم کرد، اما کوته سخن اینکه این‌گونه رشته‌ها را باید از وضع موجود نجات داد. جریانات رسوب شده، آدم‌های رخنه کرده و کنگر خورده و لنگر انداخته را از پیرامون آنها دور و هوایی دیگر ونیروهای تازه نفس را به ریه‌ها و کالبد آن تزریق کنید.