«او طبیبی بود که با دانش پزشکی خود، گردش می‌کرد و به سراغ بیماران می‌رفت. داروها و لوازم پزشکی او از هر جهت آماده بود و در موارد نیاز از آنها بهره می‌گرفت، و جان‌هایی را که به کوری، کری و گنگی گرفتار بودند، شفا می‌بخشید. او با دارویش در جست‌وجوی مکان‌های غفلت و جایگاه‌های حیرت بود.»
کلام علی(ع) درباره پیامبر اعظم(ص)
 خطبه 108 نهج‌البلاغه