kayhan.ir

کد خبر: ۱۸۷۴۵
تاریخ انتشار : ۲۵ تير ۱۳۹۳ - ۱۸:۰۷

عملی که بالاتر از نماز و روزه است

وصيت امام علي(ع) هنگام شهادت
اميرمومنان(ع) در شب بيست و يكم ماه مبارك رمضان با فرقي شكافته، در بستر شهادت افتاده بود،‌گاه بي‌هوش مي‌شد و‌گاه به هوش مي‌آمد، جملاتي مي‌فرمود و به فرزندانش وصيّت مي‌كرد، در ضمن وصيتّش چنين جملاتي فرمود: «وَ صلاحُ ذاتِ بَينِكُم»؛ اين پيام من به همه شما برسد، صلاح ذات البين داشته باشيد.
ايشان مي‌فرمود: من از رسول خدا(ص) شنيدم كه مي‌فرمود: اصلاح ذات البين (روابط را حسنه كردن وآشتی دادن میان کسان) در پيشگاه خدا از انواع نماز‌ها و روزه‌هاي مستحبي بر‌تر و با فضيلت‌تر است.( نهج البلاغه فيض نامه ۴۷)
هرچه روزه بگيريد، نماز بخوانيد، مكه برويد و عمره و حج انجام بدهيد، اين اعمال آن قدر شما را به خدا نزديك‌تر نمي‌كند كه اصلاح ذات البين مي‌كند.
امام صادق(ع) فرموده است: آن صدقه‌اي كه خدا خيلي دوست دارد اين است كه كينه توزي و دشمني و فساد بين افراد را به صلاح و دوستي مبدّل كنيد. (اصول كافي جلد ۲ صفحه ۲۰۹).
توصيه مهم امام رضا(ع) به اباصلت
اباصلت در پنجشنبه آخر ماه شعبان به محضر مقدس امام رضا(ع) رسيد ، حضرت فرمود: اباصلت در ماه شعبان براي خودت چه كار كردي ؟ اباصلت با حالتي تاسف بار گفت كه كار مفيدي نكرده است. امام رضا(ع) فرمود: خيلي از ثواب‌ها و موقعيت‌هاي مناسب را از دست دادي.
ولي حضرت براي جبران اين ثواب‌هاي از دست رفته دو نكته را به ايشان امر فرمودند: يكي اينكه نگذار كينه كسي را در دل داشته باشي، دوم اينكه اگر مي‌تواني قهر كرده‌ها را آشتي بده.
چه كنيم دعاهايمان برآورده شوند؟
مردي بسيار گرفتار بود و هميشه دعا مي‌كرد كه مشكلش حل شود و حاجتش روا شود اما هر چقدر دعا كرد مشكلش حل نمی شد، وليكن پس از مدتي برطرف شد، به همين خاطر به محضر امام رضا(ع) مراجعه كرد و از حضرت پرسيد كه كداميك از نذر‌ها و دعا‌ها و... باعث شد حاجتم روا شود تا بعد از اين هم، من با‌‌ همان نذر‌ها و دعا‌ها، ديگر مشكلاتم را نيز برطرف كنم.
حضرت فرمود هيچكدام! آن مرد گفت: آقا من كارم درست شد، حضرت فرمود: بلي، ولي به خاطر دعا‌هايت نبود بلكه آن روزي كه زن و شوهري را كه با هم قهر بودند آشتي دادي و بچه‌ها پدر و مادر را در كنار هم ديدند و از عشق اينكه آنها با همند، شاد شدند، خدا هم به خاطر اين كار تو، قلبت را شاد كرد و مشكلت را برطرف كرد
نمونه‌اي از اصلاح ذات البين
مفضّل بن عمر از اصحاب امام صادق(ع) روزي دو تن از شيعيان را ديد كه بر سر ارث دعوايي دارند. آن دو نفر را به منزل خود برد و معلوم شد كه اختلاف بر سر چهارصد درهم يا دينار است. صندوق خود را آورد. از پول خودش چهارصد درهم يا دينار برداشت و به آن كس كه ادّعاي طلب داشت داد و دعوا تمام شد. بعد گفت: خيال نكنيد اين پول مال من بود. اين پول متعلّق به امام صادق(ع) است. ايشان پولي نزد من گذاشته‌اند كه هر وقت ديدم دو نفر شيعه با هم منازعه‌اي دارند، نگذارم كارشان به محاكم طاغوت بكشد و از پول امام بدهم و اصلاح كنم. (اصول كافي جلد ۲ صفحه ۲۰۹)
از: خبرگزاری حج