به گزارش کیهان، سعید بیابانکی در میزگرد تخصصی داوران دوازدهمین جشنواره سراسری شعر و داستان جوان سوره عنوان کرد: ما به یک سامانه سراسری در خصوص آثار ادبی و هنری نیازمند هستیم. یعنی  حوزه هنری یا وزارت ارشاد در این مورد متولی شود و به عنوان یک پژوهشگر بتوانیم از تعداد شرکت کنندگان و منتخبان و... آگاهی یابیم.  
وی افزود: ما باید دانشکده شعر و داستان راه اندازی کنیم. این طرح را مرحوم نصر الله مردانی در ذهن داشت.
بیابانکی با انتقاد به رویه برخی از شاعران گفت: متأسفانه برخی از شاعران ما جشنواره‌باز شده‌اند و می‌توان از آن‌ها با عنوان شاعران جشنواره‌ای یاد کرد. این دسته از شاعران ذوق را از بین می‌برند و جلو حضور استعدادهای جدید را نیز می‌گیرند. در دهه‌های 60 و 70 برنامه‌ای با عنوان جشنواره وجود نداشت، بلکه کنگره‌‌‌ها و همایش‌‌ها وجود داشت و فراخوانی داده می‌شد و تعدادی برای عرضه اثرشان دعوت به کنگره می‌شدند؛ اصلا جایزه‌ای هم در کار نبود. آنچه باعث می‌شد شاعری چندین کیلومتر را بپیماید تا شاعری را از نزدیک ببیند، دیدار شاعری چون قیصر امین پور بود ؛ این بزرگترین انگیزه بود. این انگیزه رفته رفته بعد از سال‌های جنگ از شکل جشنواره‌‌ها از کنگره‌ای در آمد و به شکل رقابتی در آمد.
این شاعر ادامه داد: تعدد بیش از اندازه جشنواره‌‌ها باعث شده اعتبارشان کم شود. در کشور برگزاری دو یا سه جشنواره با استانداردهای درجه یک کفایت می‌کند و کسی که در جشنواره‌ای جایزه اعتباری دریافت می‌کند و وزارت ارشاد کتاب این شاعر را مثلا 20 هزار جلد آن را بخرد و به کتابخانه‌های عمومی بدهد، این کمک مالی خوبی برای آن شاعر است و یا بگوید حق التالیف 10 سال کتاب شما را به عهده می‌گیریم. در واقع دیگر شاعر دنبال جشنواره نمی‌رود بلکه دست به خلاقیت می‌زند.
عرفان نظر آهاری دبیر دوازدهمین دوره جشنواره سراسری شعر و داستان سوره نیز در ادامه گفت: رویه جشنواره ‌ها در سال‌های اخیر و به خصوص بعد از جنگ تغییر کرد و حضور جشنواره‌‌ها به نوعی انگیزه‌‌ها را کشت و از بین برد.