این فیلم که از شدت ضعف و فقدان شاخصه‌های هنری شبیه به آثار آماتور فیلمسازهای تازه کار است، تنها در راستای تبلیغات آمریکا علیه ملت ایران، مورد توجه کمپانی واریانس فیلمز آمریکا قرار گرفته است.
نکته قابل تأمل این است که جعفر پناهی همه‌جا خودش را به عنوان یک هنرمند محکوم به حبس و ممنوع از فیلمسازی معرفی می‌کند و از این طریق مشغول کاسبی است، این درحالی است که او نه تنها زندانی و ممنوع از کار نیست که طی سال‌های اخیر، چند فیلم هم ساخته و به خارج از کشور هم فرستاده است!
گفتنی است، پناهی پیش از این در حین ساخت فیلمی زیرزمینی علیه ایران بازداشت شده بود و از آن زمان، بیشتر هدف توجه جشنواره‌های دولتی غربی قرار گرفت.
پناهی در سال 88، در حالی که مشغول مستندنمایی ادعاهای مضحک مهدی کروبی مشهور به شیخ ساده‌لوح بود، در زیرزمین خانه‌اش بازداشت شد.
او با بازی‌گیری از بستگان و نزدیکانش در حال ساخت مستند جعلی بود. از آن روز به بعد پناهی تبدیل به فیلم‌ساز جشنواره‌های رنگارنگ شده است که همین اتفاق، بی‌اعتباری حرفه‌ای جشنواره‌های فرنگی، سیاسی‌کاری آنها و بداقبالی‌شان در آویزان شدن به یک فیلم‌ساز درجه چندم را به اثبات می‌رساند.