براساس همین گزارش، بیشتر سنای آمریکا نیز به طرحی رای داده بود که براساس آن افرادی که معلوم شود «در فعالیت‌های تروریستی، جاسوسی یا تهدید علیه امنیت ملی آمریکا دست داشته‌اند»، از دریافت ویزای آمریکا محروم می‌شوند.
این در حالی است که هنوز روشن نیست که باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا، مصوبه کنگره علیه سفیر پیشنهادی ایران را امضا خواهد کرد یا نه.
هم‌زمان، شماری  از نمایندگان کنگره با صدور بیانیه‌های جداگانه اقدام ایران در انتصاب فردی که به ادعای آن‌ها در ماجرای گروگان‌گیری دیپلمات‌های آمریکایی شرکت داشته است را اهانتی عمدی و روشن به آمریکا توصیف کرده‌اند.
به گزارش ایسنا، آمریکا ادعا می‌کند حمید ابوطالبی، معاون سیاسی دفتر رئیس‌جمهوری ایران، در اوایل انقلاب در سال 1357 (1979) عضو گروه دانشجویان پیرو خط امام بوده که در حمله به سفارت آمریکا در تهران در روز 13 آبان سال 1358 و گروگان گرفتن دیپلمات‌های آمریکایی دست داشت.
در همین ارتباط، «جن ساکی»  سخنگوی وزارت خارجه آمریکا بار دیگر با «نامناسب» خواندن «حمید ابوطالبی» برای نمایندگی ایران در سازمان ملل، گفت ساده‌ترین راه برای حل این مشکل این است که ایران از معرفی وی برای تصدی این سمت، صرف‌نظر کند.
وی که در جمع خبرنگاران صحبت می‌کرد، در پاسخ به این سوال که «آیا صرف‌ نظر کردن تهران از نمایندگی ابوطالبی در سازمان ملل، ساده‌ترین حل بحران است؟»، گفت «خوب، مسلما همین‌طور است. ما نگرانی‌هایمان را به روشنی ابراز کرده‌ایم و این آن‌ها هستند که باید تصمیم‌گیری کنند.»
این در حالی است که روزنامه آمریکایی لس‌آنجلس‌تایمز رویکرد دولت باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا درباره مخالفت صریح با انتخاب حمید ابوطالبی  برای نمایندگی ایران در سازمان‌ملل را «تصمیمی اشتباه» دانست.
این روزنامه در مقاله‌ای که نگارندگان آن «هیئت سردبیری» این روزنامه بوده‌اند در تیتر خود نوشت: «نماینده ایران، تهدید نیست.»
لس‌آنجلس‌تایمز می‌نویسد: «دولت آمریکا با مخالفت صریح با انتخاب حمید ابوطالبی که یک دیپلمات برجسته نزدیک به حسن روحانی است به سمت نمایندگی سازمان ملل، مرتکب اشتباه شده است.»
این روزنامه آمریکایی تصریح می‌کند که حتی اگر آقای ابوطالبی دارای مواضع ضدآمریکایی باشد برای آمریکا درست نیست که فردی را از اتخاذ سمتی در سازمان ملل منع کند.
لس‌آنجلس‌تایمز نوشت: «آمریکا که قبول کرده کشور میزبان سازمان‌های بین‌المللی باشد نباید در تصمیمات داخلی کشورهای عضو آن سازمان‌ها درباره نمایندگانشان در این سازمان‌ها دخالت کند.»