زهرای ما(س) به یاد می‌آوری آن روزهای غم گرفته بعد از رحلت رسول خدا(ص) را؟ آن روز چه غریبانه به مسجدالنبی(ص) رفتی و در اجتماع بزرگ مهاجر و انصار با پهلوی شکسته به خطبه ایستادی «خس و خاشاک نفاق در شما پدیدار گشته،‌ لباس دین در میانتان کهنه شده... کبک باطل، خواندن آغاز کرده... شیطان از مخفیگاه خود به میان شما سرک کشیده و می‌بیند که ندایش را پاسخ می‌دهید و...»پاسخ خواص آن روزگار اما،جواب های چند پهلو بود... چه دل پرغصه‌ای داشتی، بانوی پهلو شکسته!... امروز اما، در عصر بعثت دوباره، بار دیگر شیطان بزرگ از درد جیغ بنفش می‌کشد و به عصبانیت، اعوان و انصارش را به یاری می‌طلبد... این روزها، در عصر خمینی و خامنه‌ای اما، فاطمیون زمان، به شیطان امان نمی‌دهند و به پای جان در راهت ایستاده‌اند... همه جا، نام تو را بر زبان دارند و از ژرفای دل بر این باور که «بی‌همگان به سر شود، بی تو به سر نمی‌شود»... حالا، فاطمه عزیز! آیا از امت خویش راضی هستی؟...