گزینه‌های روی میز آمریکا قابل استفاده نیست (خبر ویژه)
یک تحلیلگر آمریکایی تصریح کرد آمریکا با توجه به دخالت‌های پرهزینه در عراق و افغانستان، دیگر نمی‌تواند مداخلات نظامی مشابهی را سامان دهد.
مقاله فرید زکریا در واشنگتن‌پست در حقیقت بیان این واقعیت است که عبارت «همه گزینه‌ها روی میز است» اظهاراتی گزافه در ادبیات مقامات آمریکایی است.
فرید زکریا ضمن تحلیلی در واشنگتن‌پست خاطرنشان کرد: به نظر می‌رسد با وجود نقش‌آفرینی آمریکا در تغییرات جهانی، کارشناسان آمریکایی بیشترین مشکل را در انطباق با وضعیت جدید دارند. این تحلیلگران و سرمقاله‌نویسان می‌گویند آمریکا در حال عقب‌نشینی است و پیامدهای ناخوشایندی به ارمغان خواهد آورد.
وی ادامه می‌دهد: مقاله ریچارد کوهن اتفاقات وحشتناکی را که در جهان در حال وقوع است نشان می‌داد (از جمله سوریه) که رئیس جمهور اوباما به خاطر آنها باید مورد سرزنش قرار بگیرد و وی چند مورد جدید هم به آن اضافه کرده بود مانند امکان حرکت اسکاتلند و کاتولونیا به سوی جدایی. کوهن می‌گوید اوباما از اینکه در برابر تمام این چالش‌ها نقش پلیس را ایفا کند و یا حتی نقش نظارتی بر آن داشته باشد خودداری کرده است. بله، در صورتی که رئیس جمهور در سوت خود می‌دمید، اسکاتلندی‌ها و کاتلان‌ها احتمالاً به درخواست قدیمی خود برای استقلال پایان می‌دادند(!) نیال فرگوسن نیز با فراموش کردن کاهش ذخایر فدرال در مقاله خود در وال‌استریت ژورنال درباره خطر بزرگتری که «کاهش جغرافیای سیاسی» واشنگتن است می‌گوید در نتیجه سیاست‌های فاجعه‌آمیز اوباما مردم بیشتری نسبت به دوران مدیریت جرج بوش در «خاورمیانه بزرگ» مرده‌اند. اما طبق این منطق، بوش مسئول ده‌ها هزار نفری است که در دوران ریاست جمهوری وی در سودان و کنگو کشته شدند.
فرید زکریا در ادامه خاطرنشان کرد: این منطق که می‌توان درخواست مداخله بیشتری از آمریکا داشت آن هم درست پس از یک دهه تهاجم پرهزینه به عراق و افغانستان واقعاً شگفت‌آور است. به دهه 1950 بیاندیشیم؛ چند سال پس از بن‌بست طولانی و خونین در کره، همه جا پر شده بود از درخواست برای مداخله آمریکا. فرانسه درخواست پشتیبانی در ویتنام داشت؛ فرانسوی‌ها و بریتانیایی‌ها در خلال بحران کانال سوئز درخواست مداخله داشتند؛ متحدان وفادار تایوانی واشنگتن زمانی که تنش‌ها در تنگه تایوان افزایش پیدا کرده بود 2 بار از آمریکا تقاضای پشتیبانی کردند. در تمامی این بحران‌ها فرماندهان ارشد نظامی قصد مداخله داشتند، مفسران هشدار دادند که انفعال آمریکا خطر هرج و مرج، پیشروی کمونیسم و انزوای آزادی را در پی خواهد داشت اما رئیس جمهور آیزنهاور از پذیرش همه این درخواست‌ها سر باز زد. تصور کنید رئیس جمهور دیگری با به کارگیری شجاعت و خرد کمتر، به حرف طرفداران مداخله نظامی گوش می‌داد و ایالات متحده را در همه این درگیری‌ها وارد می‌کرد. می‌توانید آشفتگی خارج از کشور و قدرت آمریکا در خاک خودش را تصور کنید؟