گزارشی از چگونگی انتخاب سرمربی تیم امید و موافقان و مخالفان یک گزینه خاص
مربیان ایرانی شایستهتر از وینگادای پرتغالی هستند!
چه لزومی دارد مدیران فدراسیون فوتبال هدایت تیم امید را به «وینگادا»ی بیکار بسپارند تا از یک سو احتمال ناکامی مجدد افزایش یابد و از سوی دیگر حرف و حدیث ها مبنی بر فعالیت یک شبکه مافیایی در تیم امید، به قوت خود باقی بماند؟!
محمود محمدی
پروسه انتخاب سرمربی تیم فوتبال امید از چند هفته قبل کلید خورد، درست در روزهایی که علیرضا منصوریان تیم زیر 22 سال ایران را آماده شرکت در مسابقات آسیایی عمان میکرد، برخی مسئولان فدراسیون فوتبال مدعی شدند که یک مربی خارجی برای هدایت تیم فوتبال امید در نظر گرفته شده است.
از سوی دیگر در آن مقطع زمانی سازمان لیگ حاضر نشد به خاطر تیم زیر 22 سال، بازیهای لیگ را تعطیل کند تا در نهایت مشخص شود این تیم باید بدون ستارههای خود عازم عمان شود. تمام این مسایل دست به دست هم داد تا علیرضا منصوریان عطای کار در تیم زیر 22 سال را به لقایش ببخشد و کناره گیری خود را رسانهای کند.
با کنار رفتن منصوریان، هومن افاضلی- مربیای که علی کفاشیان اعتقاد عجیبی به کارش دارد - هدایت تیم زیر 22 سال را برعهده گرفت تا ملی پوشان جوان ایران راهی عمان شوند. در این مسابقات ایران توفیق چندانی به دست نیاورد و در نهایت حتی نتوانست از گروه خود بالا برود!بدین ترتیب پرونده تیم زیر 22 سال ایران در عمان بسته شد تا پروسه انتخاب سرمربی تیم فوتبال امید، بار دیگر با قوت پیگیری شود. در این مرحله مسئولان فدراسیون فوتبال صراحتا عنوان داشتند که «نلو وینگادا» به عنوان گزینه اصلی انتخاب شده و مذاکرات با وی برای قبول مسئولیت آغاز گردیده است.
وینگادا به درخواست مدیران فدراسیون فوتبال به ایران آمد و از شرایط خود برای همکاری در تیم امید گفت. دست آخر او از مدیران فدراسیون فوتبال زمان خواست تا با بررسی تمام جوانب، پاسخ نهایی اش را اعلام کند. از آن زمان تا به امروز خبری از پاسخ وینگادا نشده اما مسئولان فدراسیون فوتبال کماکان امیدوارند که این مرد پرتغالی هدایت تیم امید را قبول کند.
علاقه وافر به وینگادا
از علاقه وافر مدیران فدراسیون فوتبال، به ویژه نایب رئیس اول به وینگادای پرتغالی همین بس که هادی آیت اللهی در مصاحبههای متعدد خود به تعریف و تمجید از این مربی پرداخته و اعلام کرده: «از حدود یکی، دو ماه قبل بود که جلسات مدیران فدراسیون فوتبال برای انتخاب سرمربی تیم امید ایران آغاز شد. در این جلسات ما تمام فاکتورها را در نظر گرفتیم و در نهایت به این نتیجه رسیدیم که بهترین گزینه برای تیم امید، وینگادا است. این مربی پرتغالی در کارنامه خود سابقه سرمربیگری در تیمهایی نظیر تیم ملی چین و عربستان را داشته است. از سوی دیگر وینگادا کاملا با شرایط ایران آشناست. او در سالهای گذشته سرمربیگری پرسپولیس را عهده دار بوده و از زمان آمدن کی روش به ایران نیز ارتباط تنگاتنگی با این مربی داشته است.»
فدراسیون فوتبال ملیت مشترک وینگادا با کی روش و سابقه مربیگری وی در پرسپولیس را به عنوان مولفه مثبت برای انتخاب این مرد پرتغالی عنوان میکند، اما از سوی دیگر هرگز به این موضوع مهم توجه ندارد که وی در حال حاضر هیچ شناختی از فوتبال ایران ندارد و نمیداند که استعدادهای فوتبال مارا باید از چه استان یا تیمهایی استخراج کند!
ماجرای تحمیل
بازیکنان دو رگه
تمام اینها، تنها یک طرف ماجرای حضور احتمالی وینگادا در ایران است. خبرهای دریافتی کیهان حکایت از آن دارد که برخی افراد فرصت طلب که ارتباطات نزدیکی نیز با یکی، دو مقام مسئول دارند، مترصد آمدن وینگادا به تیم امید هستند تا پروژه خود را بر روی این تیم پیاده کنند.گویا قرار است اتفاقی که در تیم ملی بزرگسالان رخ داد، این بار به تیم فوتبال امید و سپس دیگر تیمهای ردههای پایه سرایت کند.
شبکهای که در ورود بازیکنان دو رگه به تیم ملی ایران نقش پررنگی دارد، برای آمدن وینگادا لحظه شماری میکند تا راه برای ورود برخی بازیکنان دو رگه که بار فنی چندانی نیز ندارند، به تیم امید باز شود. مدیران این شبکه پیش از این نیز سعی در تحمیل بازیکن به علیرضا منصوریان داشتند ولی به هدف خود نرسیدند. منصوریان سرمربی پیشین تیم زیر 22 ایران با تایید این موضوع به کیهان گفت: برخی افراد دعوت از چند بازیکن دو رگه را به من پیشنهاد دادند اما زیر بار نرفتم.
وی در توضیح دلایل رد این پیشنهاد اظهار داشت: احساس کردم در همین کشور خودمان استعدادهای نابی وجود دارد که اگر مورد توجه قرار گیرند، خیلی بهتر از برخی بازیکنان دو رگه هستند.
کمیته ملی المپیک
مخالف است
در این میان واکنش مدیران کمیته ملی المپیک به احتمال حضور وینگادا در تیم امید جالب است. مدیران کمیته و در راس آنها کیومرث هاشمی به هیچ عنوان موافق آمدن وینگادا نیستند اما از ترس اینکه مبادا در صورت مخالفت، مسئولیت تیم امید به آنها واگذار شود، مخالفتشان را علنی نمیکنند! هر چند اتخاذ این شیوه از سوی کمیته ملی المپیک پسندیده نیست اما آنها دو هفته قبل هم از مدیران فدراسیون فوتبال دعوت به عمل آوردند تا با حضور در کمیته ملی المپیک، استدلالهای منطقی خود را برای انتخاب وینگادا تشریح کنند اما در پایان به پاسخ قانع کنندهای نرسیدند. با تمام این تفاسیر حالا پرسش ما از مدیران فدراسیون فوتبال این است که چه لزومی دارد هدایت تیم امید را به «وینگادا»ی بیکار بسپارند تا از یک سو احتمال ناکامی مجدد افزایش یابد و از سوی دیگر حرف و حدیث ها مبنی بر فعالیت یک شبکه مافیایی در تیم امید، به قوت خود باقی بماند؟! کفاشیان و همکارانش اگر نگاهی دقیقی به لیگ برتر و عملکرد برخی مربیان ایرانی داشته باشند، به راحتی میتوانند مربی مناسب تیم امید را انتخاب کنند.