چون حضرت یوسف(ع) عزیز مصر گردید، روزی زلیخا با دل خسته بر سر راه او را گرفته و گفت: «یا یوسف! ان الحرص و الشهوهًْ صبر الملوک عبیدا و ان الصبر و التقوی صبر العبید ملوکا» ای یوسف! به درستی که حرص و شهوت، پادشاهانی را بنده گردانیده و به درستی که صبر و تقوا بنده‌ها را به مرتبه پادشاهان رسانیده است. (1) خداوند تعالی هم در این زمینه می‌فرماید: «انه من یتق و یصبر فان الله لایضیع اجرالمحسنین» البته هرکس تقوا و صبر پیشه کند، (نیکوست) و خداوند اجر یصبر نیکوکاران را ضایع نمی‌کند. (یوسف - 90)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- مجموعه ورام،‌ج 1، ص 97