سخت است... آن همه شور، آن همه شعور، عظمت آن حماسه را در قاب تصویر نشان دادن. آن پیرمرد قدخمیده‌ای که پرچم ایران بردوش داشت و عصا زنان خود را به دریای جمعیت رسانده بود، آن نوجوانان پر شوری که آدمک‌های صهیونیسم و عمو سام را در دست و میانشان بحث داشتند که این نوکر آن است یا آن نوکر این!، آن زوج جوانی که با نوزاد کالسکه نشین خود آمده بودند، آن جانبازی که با ماسک و کپسول اکسیژن آمده بود و آن دیگری اگر چه پا نداشت، اما خود را زودتر از  بقیه به میدان آزادی رسانده بود. تیپ ها متفاوت بود. از جوان‌هایی که بقول بسیجی‌ها نور بالا می زدند تا آنهایی که اهل مد روز بودند! همه به عشق اسلام و ایران آمده بودند و همین‌هاست که محاسبات دشمن را به هم ریخته است. 

بگذار همه گزینه‌ها روی میز آمریکایی‌ها باشد. چه باک! ما همه انقلابی هستیم...